AG Visser (1878 – 1929)
Die vrou is die sout van die aarde,
Die suurdeeg, beskou op die keper:
Al hoër steeds rys sy in waarde:
Sy’s beide die sout en … die peper!
Wie ter wêreld verstaan ooit die vrou,
En wie sal haar geheimenis weet?
Haar verjaarsdae moet jy onthou,
Maar haar ouderdom moet jy vergeet!
Hy kon sekerlik oor van haar ander deugde besing het, ook die vrou in haar uitgebring het, want buiten vir die woord, sien ek haar nie, maar dis AG so ons mag dit nie sê nie. Dus as mens die woord vrou wegvat, herken jy haar?
Hou van die tong-in-die-kies laaste twee versreels!
Ek glo as ‘n vrou ouer word, sal sy mooier word