Argieffoto (Foto: Engin_Akyurt/Pixabay)
Elisabeth Eybers (1915 – 2007)
Altyd ʼn besem iewers teen ʼn muur,
maaltye nooit op die gepaste uur.
Agendalose dae waardeur sy leeg,
hardnekkig en skaars doelbewus beweeg.
Strykgoed wat moedeloos oor ʼn stoelrug hang,
gebare sonder afloop en aanvang.
Ou briewe onbeantwoord, deurmekaar
papiere en pille in één laai opgegaar.
Dankbaar om haar in jou groot hart te strek
en tog verknog aan haar klein skulpomtrek.
O ordenende teëvoeter, wees
gewaarsku, stuur haar liewer na haar lees.
E Eybers op haar swakste
Ja wragtag!
En tog is Eybers op haar swakste steeds beter as baie van die hedendaagse versmakers.