Gedig: Stakers

Argieffoto Foto: libcom.org

Argieffoto Foto: libcom.org

SJ Pretorius (1917 – 1995)

Hul sit in groepies, peinsend-stil.
Daar is die reuk wat eie is
aan die fabriek. Die lig val kil
bo by die hoë vensters in.

Party rook, ander sit so suf:
hier’s ʼn gesig, glimmend en wit,
nerveus-gespanne, oë fel;
intelligent en fyn van snit.

Daar is een rooi en grof, omhul
in dampe pyp-tabak. Een groot,
blas, rond en met die tande geel,
tuur, met die pet ver t’ruggestoot.

Daar’s baadjies bruin en blou en groen
en grys geruite hemde, ook
groen jersies met die polo-hals
en grys pull-overs liggestrook.

Bruin skoene… met die veters mooi
gestrik en bo-op vasgestrop
met gespes aan ʼn dik leerband.
Daar, met die hare oor die kop

afhangend na sy oë, stut
ʼn seun homself sit-lêend op:
hy rook, die oë halfpad toe
en hou traag die gekringel dop

wat van die sigaret af styg;
dood-onverskillig, half aan droom,
sy sye hemp lig-koel en oop,
sy bene en bruin sandale loom

oorkruis… En die masjinerie
staan rondom, glimmend-swart en groot
soos donker diere stug en stom
wat slaap… stil soos die dood.

ondersteun maroela media só

Sonder Maroela Media sou jy nie geweet het nie. Help om jou gebalanseerde en betroubare nuusbron se toekoms te verseker. Maak nou ’n vrywillige bydrae. Onthou – ons nuus bly gratis.

Maak 'n bydrae

Het jy iets op die hart? Maroela Media se kommentaarfunksie is ongelukkig gesluit oor die Paasnaweek. Kom kuier gerus later weer!

Nuuswenke kan deur hierdie vorm gestuur word.