Woord:
omroeper
Betekenis:
1 Persoon wat by ‘n radiostasie of -sender programme aanbied, die nuus lees, of kommentaar daarop lewer, oor sport verslag doen, en dergelike: Mens het mense nodig wat ervare omroepers is, en aktualiteitsomroepers is ‘n relatiewe nuwe veld. Die lekker van radio is die onmiddellikheid daarvan (Transvaler, 27 Januarie 1982, 9).
2 (verouderd) Persoon wat openbare aankondigings doen: ‘n Keiserlike omroeper verskyn bo-aan die trap van die paleis. “Sy Majesteit het berig ontvang dat Siang-jang verower is!” bulder hy toe die geraas uit die skare bedaar het (L. Rousseau: Polo, 1959, 78).
Ai, tot dusver lyk uitslag nie goed nie.
net 3% verskil tussen “Adverteers moet moeite doen…” (38%, meeste) en die wat glad nie omgee nie (35%)!