Sy het die knoppies meesterlik gedraai en soos ʼn ervare vlieënier in ʼn ingewikkelde stuurkajuit die druk, die hoogte en die versnelling klinies gereguleer. Ek was weerloos teen hierdie aanslag.
Lees meerAlles deur die skrywer Chris Chameleon
Chris Chameleon: Die gewag op reën
Mens merk in die boere om ons dat daar harde bene gekou word. Dapper glimlagte veg teen die stryd om nie as grynse te vergestalt nie …
Chris Chameleon: Grensdraad en die wit blom
Die wit blom staan regop en die soet muskusgeur vul die aandlug. Lewe, lewenslus en die pronkerige fierheid straal daaruit.
Chris Chameleon: Toe die vlag betekenis kry
En nou, die pas afgelope week, net toe ek dink ek is vir ewig gevestig in my sieninge, kom daar weer ʼn wending op my af, so onverwags soos die halftoon klimmetjie by “… die pand van ons erfnis geslag op geslag…” in die vlaglied.
Chris Chameleon: ʼn Ode aan die reuse
Faans, Leon, Douw… hulle was almal reuse, in een of ander jaar die langste, die grootste ouens in die klas saam met my. Ek was meestal onder die drie kleinstes …
Chris Chameleon: Cowboy kom huis toe
Hulle het stil geraak en my aangekyk. Ek het my keel skoongemaak en plegtig verklaar: “Ughem… ek wil net sê, ek gaan nooit trou of kinders kry nie.”
Chris Chameleon: Die eerste boereverenigingvergadering
Die vergadering geskied ordelik, presies volgens agenda. Die atmosfeer is uiters professioneel, jy kon net sowel in ʼn korporasievergadering in ʼn wolkekrabber in Sandton gesit het. Dis net die inhoud wat verskil.
Paashaas en die malvalekkereiers
“En so kry ek toe tydens die Paasvakansie werk in die Randburg-winkelsentrum as ʼn paashaas. Dit was ʼn relatief maklike werkie…”
Chris Chameleon: ‘Be-voor-reg’, die ongeskikte woord
My liefde vir tale, in die besonder my eie taal, lei soos meeste liefdes, meestal tot genot en vervulling. Maar sy kan soms ook so ʼn katterige wyf wees, wat my folter met sekere aspekte van haar wese.
Chris Chameleon: Moses (deel 2)
Moses was vir die eerste drie dae in ons huis ʼn stil katjie. Nie dat hy wou wees nie – hy het gereeld probeer miaau, maar ʼn sagte, skor fluistering was al wat hy kon baasraak…
Chris Chameleon: Moses (deel 1)
Tuisgekom, het ons hom Moses gedoop, want ons het hom in die riete gevind…
Chris Chameleon: Die Kersfees-konsternasie
“…Kersvader begin nou so te wriemel dat die wit kussing wat om sy maag gebind is voor by sy baadjie begin uitpeul…”
Chris Chameleon: Nagedagtenis
Wys vir my betyds die sluier as hy van agter kom…
Chris Chameleon: Die groot noodgeval
Ek spring op, dadelik en volkome voorbereid op die ergste en oorgehaal vir die felste. Ek beweeg vinnig in die rigting van die voorkamer vanwaar die kreet gekom het …
Chris Chameleon: Engele met sterte
Die verkeerslig word groen en met die wegtrek voel ek spoeg teen my arm en nek spat. My beminde kry ook ʼn paar spatsels…
Chris Chameleon: Kenny G en die stix
Vanuit die kerk is ons na ʼn vlooimark toe. “Wat is nou so danig lewensveranderend aan ʼn vlooimark?” wou ek in my beste Engels weet. “Stix, Mr Chris. Stix.”
Chris Chameleon: ʼn Plan vir ʼn vriendeliker Suid-Afrika
Hoera! Ek weet skielik wat ek kan doen om Suid-Afrika ʼn vriendeliker, minder haatlike plek te maak waar mense soos op televisiereklame vir mekaar glimlag in broederlike gemoedelikheid! skryf Chris Chameleon.
Chris Chameleon: Die verlede, genade en vrede
Om beter, verder in die verlede in te kan kyk, sit ek my verledensbril op, want die bril waarmee ʼn mens na die verlede kyk, is ʼn wonderlike ding, skryf Chris Chameleon.
Chris Chameleon: Die lowerreuse van 5de Laan
Ek onthou hoe hierdie boom en daardie boom eens gelyk het, en hoe hulle nou deur die son en reëns van jare lyf gekry het, uitgedik en uitgestyg het tot lieflike lowerreuse … skryf Chris Chameleon.
Chris Chameleon: Gert se voete en ʼn kyk in die oë
Gert is ʼn aangename kêrel. Sy op-die-oog-af saai werkslewe as bankier in Rotterdam het skynbaar weinig invloed op sy interessantheid as mens…
