My hart huil as ek sien hoe oumas en oupas weggegooi word. Dalk is daar niemand meer oor wat vir hulle lief is nie. Ek hoop daar is iemand soos my ouma wat vir die oumensies gaan kuier.
Lees meerAlles deur die skrywer René du Preez
Afrikaners is plesierig, al bly hulle ver…
Ons is steeds Afrikaners. Juis die feit dat ons hier is, maak dit duidelik. Die kontras en andersheid van die mense maak wie jy is, vir jouself helder. Jy sien jouself in jou essensie. Jy sien ook duidelik wat jy nooit sal kan laat gaan of verloor nie. Ons bly Afrikaners.
Ek pak my redes in ʼn tas…
Dis afskeid neem van alles wat joune is. Dis laat gaan van drome en bekendheid en wortels. Dis duur. Dis emosioneel. Dis aaklig. Dis rou. As ek kon, sou ek dit anders wou gehad het. Maar hier is ons nou. En ek het hoop op ‘n beter lewe vir my. Vir my gesin. Vir my kinders.
Die waarde van hoop
Ek bedink die dinge wat ons hier doen en hoe groot die uitdagings is. En ek besef net weer eens: Al is dit vir één wat jy die hoop kan teruggee, is dit die moeite werd al voel dit te min. Al is één jong man se hart vanaand vol hoop, is dit genoeg.
’n Koffer vol kosbaarhede
Dis ‘n nalatenskap van jou hartseertye. Dis ‘n viering van die hoogtepunte. Dit is alles deel van jou eie storie wat jou gemaak het wie jy vandag is. Dis ‘n stukkie van jouself.
Iets is fout
Dit is nie honderde jare terug wat harde werk eerbaar en aanvaarbaar was nie. Dit was toe ek ʼn kind was. Eintlik is dit nog steeds. En dit is hoe dit moet wees. As dit nie is vir jou nie, is daar iets fout met hoe jy dink. Ek is jammer as dit jou omkrap of aanstoot gee. Dalk is dit tyd dat jy omgekrap raak.
Hoop is ’n brose klein voëltjie …
Geloof, hoop en liefde loop hand aan hand. Het ons vergeet hoe om te hoop? Of sal elke reëndruppel en reënboog ons herinner om te hoop?
Vreemd in my Vaderland
“Hier in die land van my vaders, in die taal van my moeder, verwag hulle dat ek moet stilbly en wegkwyn. Hier word ons vreemd. Word ons vreemdelinge.”
