Vrou se ope brief ná rooftog

Denis en Drikus Combrinck. Foto: Facebook.

Denise Combrink het die ope brief geskryf nadat sy en haar man op 1 Julie vanjaar in hul huis in Pretoria oorval en beroof is:

In Johannes 10:10 staan geskryf: “Die dief kom om te steel in die nag…” Op die oggend van 1 Julie 2015 was ek en my man, Drikus Combrinck, vir twee uur aangehou in ons slaapkamer deur twee gewapende mans.

Vroeg in die oggendure, rondom 01:00, het die gewapende rowers ons erf betree. Die alarm het afgegaan, maar die sein was toe ongelukkig met ’n klein apparaat deur hulle “ge-jippo” – so daar was geen reaksie van sekuriteit nie. Die alarm het ’n tweede keer afgegaan die oomblik toe hulle toegang tot ons huis verkry. Die sekuriteitsmaatskappy het ons dadelik gebel, maar die rowers het in ons slaapkamer ingebars nog voordat ons kon antwoord. Met ’n geweer teen Drikus se kop en panga in die ander rower se hand moes hy toe voorgee dat dit ’n vals alarm was. Ja, hy kon die verkeerde wagwoord gee, maar een leuen voor die rowers en jou lewe is daarmee heen.

Baie aggressief bind hulle vir Drikus vas en storm na my toe wat geskok met toe oë in die bed lê. “Turn around! Turn around!” was al wat hulle heeltyd vir my geskree het. Baie verward en deurmekaar draai ek heeltyd om, met my gedagtes wat herhaaldelik vir my sê dat hulle ’n manier soek om my te verkrag. Hulle het mos nou die tyd! Ek wonder dadelik of my baba dit sal maak deur ’n verkragting. Op daardie stadium was ek agt weke swanger. Hulle bind my toe net vas.

“I’m going to shoot your dogs!” was hulle volgende woorde. Ag nee, my twee liefste Great Danes! Ek het hulle gesmeek om die honde te los. “Where are your kids? We will put them in the oven and in the freezer!” Ek het belowe dat ons geen kinders het nie, maar hulle het ons aanvanklik nie geglo nie. “If you lie, we will cut off your ears and your fingers with the panga!” was hulle dreigende woorde toe hulle aan ons eerlikheid getwyfel het.

Gebed en die Here was al waaraan ons kon vasklou. Ons bid vir engele, pleit vir die bloed van Jesus, bid vir bonatuurlike beskerming. Die rowers, ons en die honde, raak toe rustig. Hulle soek net waardevolle besittings, en is nogal ontevrede met wat hulle by ons kon kry. “At Woodhill Estate, we get very expensive things! That people have money! You people must not build your houses on hills, because we can see you from the street and then watch you a long time. You must also get a small dog that barks a lot, they keep us from coming in.”

Die een rower gesels met my terwyl Drikus en die ander rower deur die huis gaan. Hy praat van God. “I am a Christian, I go to church. But I can’t go now, because then I can’t do this. Then I have mercy.” Hy praat van Moses, die Rooi See, sy swaarkry en hartseer. Hy deel met my sy vrou se aborsie, sy vorige onbetaalde werk, hongersnood en yskoue winternagte. Toe die ander rower en Drikus die kamer weer binnekom, begin hy ons ook vertel van sy lewe, terwyl hy ons tasse volmaak met waardevolle besittings. Hulle wou weet watter werk Drikus doen. Op daardie stadium was hy besig om sy eie besigheid te begin en was dus werkloos. “Your business will do good. You are good people, and you must look after your wive”, was sy woorde aan Drikus.

Twee uur later kontak hulle die derde rower wat buite die landgoed staan en wag het totdat hulle gereed was om te gaan. Hulle bind ons toe aan die bed vas. “Are you comfortable?” vra hulle my. Ek was nie gemaklik nie. Hy vat toe ’n kussing en sit dit agter my rug. “Is that better?” vra hy my, waarop hy toe ook oplet dat daar ’n bababoek op my bedkassie lê. “I thought you don’t have children!” skree hy toe. “No, I am pregnant” antwoord ek dadelik. “Oh shame, so sorry”, was albei se terugvoer.

Net voor hulle uitstap was die een rower se woorde: “Lets pray for them?” Maar die ander een antwoord toe: “No! Then God will do a miracle!” Ek noem toe dat ons vir hulle sal bid. “Thank you very much”, antwoord hulle terug. Die laaste woorde toe hulle uitsap was: “Shalom!” Wat Hebreeus is en beteken “Gaan in vrede.” Daar was ’n bonatuurlike rustigheid in die kamer. Die Here se engele was teenwoordig en ons was beskerm! Vasgebind teen die bed het ons dadelik saam gebid en ons Vader bedank.

“Dit sal nooit met my gebeur nie…” was nog altyd in my agterkop. My pa het my gereeld vertel hoe geseënde kind ek is, en dat daar altyd engele is wat my beskerm. Ek het hom geglo. Maar tydens hierdie gebeurtenis dink ek toe hoe naïef ek was. Het ek regtig gedink dit sal nooit met my gebeur nie? Maar direk ná die rooftog herinner die Here my toe net weer dat dit waarvan my pa my verseker het, tog waar is. Ek is wel ’n geseënde kind van God, en sy engele was wel daar tydens die gebeurtenis om ons te beskerm.

Kort ná die rooftog het ons ginekoloog ons gewaarsku teen ’n moontlike Downsindroom-baba.

Die oomblik toe ek wonder “Dít ook nog! Hoekom ons Here?”, toe besef ek net weer – maar wie dan anders? Wie sal ek dit eerder toewens? Niemand nie. Niemand moet ooit deur ’n gewapende rooftog, of enige trauma gaan nie. Maar ongelukkig gebeur dit en die Here het dit toegelaat. Hy laat ons deur swaarkry ook gaan. Hy het ’n baie groter plan daarmee as wat ons verstand ooit sal kan begryp. In die moeilikste tyd van ons lewe was ons die naaste aan Hom. Hy was al wat saak gemaak het.

By Hom alleen het ons vreugde, beskerming, blydskap en absolute vervulling gevind, wat geen aardse besitting of persoon ooit sal kan vul nie. In die moeilikste tyd, was ons op ons gelukkigste. Werklik vergenoegd. Hy is ons primêre bron van vreugde. Alles en almal anders is sekondêr. Niks maak meer saak nie!

Johannes 10:10 eindig nie daar waar die dief kom om te steel nie. Verder se Jesus: “…maar Ek het gekom om lewe te gee, en lewe in oorvloed”.

Dis nou twee maande later en ons bly tevrede in ons huisie met die rustigheid wat ons in Psalm 91 vind. Ons het ook die goeie nuus ontvang dat ons ’n pragtige, gesonde babaseuntjie verwag. God is so goed vir ons!

As jy nog nooit deur swaarkry was nie, moet jy dalk hoop om daardeur te gaan. Dit het nie net ons lewens verander nie, maar ons ook die geleentheid gegee om ander se lewens aan te raak.