Demokrate se makabere dans in Trump-skouspel

Rhoda Kadalie. Foto: Reint Dykema

In my vorige rubriek het ek verduidelik hoe die Demokratiese Party-masjien op versoek van die Clinton-veldtog die regstelsel gekoöpteer het om te verhoed dat Trump die presidentskap haal.

Lisa Page, ’n voormalige FBI-advokaat, het onlangs met nog meer onthullings vorendag gekom toe sy onder eed verklaar het dat Loretta Lynch, prokureur-generaal van Obama, die FBI opdrag gegee het om Hillary Clinton, minister van buitelandse sake, nie te vervolg vir die gebruik van ’n privaat diensverskaffer in haar kelderverdieping óf vir die uitwissing van 33 000 e-posse nie. Obama was ten volle bewus van hierdie oortreding en het ook boodskappe van haar op sy selfoon ontvang. ’n Tweede onthulling: teen die tyd dat Robert Mueller, senior raadslid, in Mei 2017 aangestel is, was daar geen bewyse van sameswerings tussen Trump en Rusland nie. Crossfire Hurricane, soos die FBI die teenintelligensie-ondersoek genoem het, het as versekeringspolis teen Trump se veldtog gedien (of ingeval hy sou wen).

Trump se verkiesingsoorwinning het die Demokratiese Party en hul surrogate tot raserny gedryf. Permanent. Dit het hulle geskud – hulle was nie meer die lojale liberale opposisie nie, maar ’n party van skelms en obstruksie.

Nie in staat om Trump te verslaan op die gebied van ekonomie, buitelandse beleid, deregulasie, belastinghervorming en arbeidsgroei nie, het die kultuuroorloë die politieke kompetisie as strategie teengewerk om Trump en sy ondersteuners uit te roei. Swartsmeerdery, naamskending en tot swye dwing was aan die orde van die dag. Hillary Clinton het Trump se kiesers ’n reddelose klomp ellendelinge genoem; die komediant Bill Mahler het gesê hulle is onnosel; pro-Clinton-FBI-amptenare het beweer hulle kan die Trump-ondersteuners in Walmart ’n myl ver ruik; Obama het smalend na hulle verwys as mense wat aan hul gewere en Bybels vasklou. Hollywood-akteurs het vieslike vloekwoorde saam met sy naam gebruik; en die DEM-medianapraters het Trump herhaaldelik ’n rassis, seksis, homofobies, Islamfobies, ’n Nazi en selfs Hitler genoem.

Hierdie soort skelname was bedoel om ’n nar van Trump te maak en het (uit die aard van die saak) alle vigilante optredes teen die Republikeine “geregverdig”.

Maxine Waters, senior politikus van die Demokrate, was ook nie skaam om hierdie soort boeliery van Trump-ondersteuners in die openbaar aan te moedig nie. Eric Holder, voormalige prokureur-generaal van Obama, het saam aangehits: “When they go low, we kick them.”

Ten spyte hiervan was die DEM’e heel in hul skik met verloop van (politieke) sake en het hulself as helde van die armes, die werkersklas en die randfigure beskou en het hierdie posisie gebruik om nóg meer ingryping van die regering se kant te versoek om die armsaliges te red.

Die feit bly dat hulle beslis die party van die rykes, akademici, groot borge en groot tegnomaatskappye en selfs Hollywood geword het. Die historikus Victor Hansen het dit soos volg bevestig: “The Left has partnered with the nation’s richest. The new big fortunes of America are now mostly in high-tech, media, and finance, not in the old conservative and muscular corporations centered in farming, manufacturing, or oil and minerals. And the new zillionaires are left-wing, and they are activist: Bezos, Bloomberg, Buffett, Gates, Zuckerberg, the Google and Apple teams, Soros, Steyer, and a host of others. Through grants, foundations, purchased media, and super PACs, astronomical amounts of money flow into federal, state, and even local midterm election campaigns, and into voter harvesting and issues from global warming and late-term abortion to open borders, gun control, and identity politics.” Hanson het voorts gesê: “The new mega-wealthy envision an America in a way that satisfies identity politics while exempting their own monopolies, trusts, and billion-dollar fortunes from the ramifications of their own ideology.”

Bogenoemde is inderdaad ’n beskuldiging van ’n party wat, volgens hulle, van koers af is. Groot nuusnetwerke het gewetenloos as hul handlangers opgetree en was ’n illustrasie van die mees blatante partydigheid tot op hede. Sedert November 2016 het hulle elke skelmstreek, elke leuen, elke brokkie fopnuus wat Trump beswadder het, as geloofwaardig voorgehou. Hansen het dit só opgesom: “The media are not just becoming left-wing (they’ve always been); they’re no longer even a news-gathering operation. Reporting is synonymous with editorializing. Fake news … is simply a word for thirty-somethings who believe that they have a duty to promote race, class, and gender agendas that they were spoon-fed in college.”

Daar Trump se opponente nie in staat was om ’n verkiesingstryd teen sy formidabele sukses ten opsigte van arbeidsgroei, deregulasie, belastingbesnoeiings en lae werkloosheidsyfers (in dekades) te voer nie, het hulle besluit dat ’n kultuuroorlog hom waarskynlik sal onderkry.

Konserwatiewe oortuigings en geloof in ’n klein regering, die vryemarkstelsel, individuele regte, vryspraak en godsdiensvryheid word daagliks teengestaan deur die DEM’e se handel in identiteitspolitiek, kulturele progressivisme, morele relativisme en politieke korrektheid. Dit word as ’n verskansing teen hul teenstanders, wat daagliks as wit heerssugtiges, godsdienstige fanatici en geweermal bestempel is, gebruik. Hulle het as’t ware soos hedendaagse vigilante gelê en wag op enige beskuldiging, waar of vals, van rassisme, homofobie, seksuele teistering, tesame met ’n paar Pawlowiaanse tjankies van selfgeregtigheid teen die Republikeine wat as oudmodies beskou is en wat vasklou aan ou waardes in ’n land waar alles vir ’n appel en ei te koop is.

Die smerigste was die nasionale spektakel met regter Brett Kavanaugh, Trump se genomineerde vir die federale hooggeregshof, in die hoofrol. Ten aanskoue van die ganse nasie moes ’n regsgeleerde van onbesproke akademiese prestasies die mees verfoeilike en versonne aanklag van seksuele teistering aanhoor – sy loopbaan was feitlik daarmee heen en sy gesin het geweldig hieronder gely. Die aanklaer, dr. Christine Blasey Ford, wat verskeie getuies genoem het (dog nie een kon die beweerde verkragting onthou nie), het DEM-prokureurs gehad en is agterna vir haar (vals) bravade geprys.

Hierdie skandelike sage het presies gedemonstreer hoe laag die Demokrate bereid was om te daal in hul gewetenlose najaging van mag.

Kort hierna was daar nóg ’n smerige veldtog, hierdie keer teen die Covington-skoolseuns, spesifiek die 16-jarige Nick Sandman. Hulle was op pad terug van ’n protesoptog toe die Black Israelites allerhande rassistiese en seksistiese aanmerkings na hul kant geslinger het. Daarbenewens het ’n swart Amerikaner op ’n trom, byna in Sandman se gesig, geslaan om hom uit te lok. Hierdie voorval het vinnig op die internet versprei en ’n vieslike spektakel teen ’n onskuldige kind, wat dit gewaag het om ’n MAGA-pet na ’n protesoptog te dra, laat opvlam. Groot mediahuise, komediante en politici het die kinders in plaas van die volwassenes wat hulle uitgelok het, veroordeel nog voordat hulle seker gemaak het van wat regtig gebeur het. Die woede wat gevolg het, het die mees verfoeilike vorme van teistering ontlont – selfs doodsdreigemente teen die skoolkinders en hul families. Nodeloos om te sê dat hofsake van multimiljoene rande teen die lasteraars aanhangig gemaak is.

Die kersie op die koek is die liegspul deur die Empire-akteur slegs ’n paar weke gelede. Swart en gay, het dié akteur ’n storie gefabriseer en beweer dat wit mans met MAGA-pette hom in die middel van die nag aangeval het. Natuurlik was niks hiervan waar nie – hy het twee Nigeriese Amerikaanse spiertiere betaal om hom te karnuffel om sy politieke geloofwaardigheid as Trump-hater te verhoog en sy monetêre waarde as akteur ’n hupstoot te gee.

Eie aan die media het hul kultuuroorloë by die dag toegeneem, uitsluitlik om Trump vir die toksiese atmosfeer te blameer in plaas daarvan om ’n ryk swart man te bestraf vir sy narsistiese bedrog wat die polisie van Chicago duisende dollars en honderde ure aan mannekrag gekos het.

Hieruit is beslis ’n les te leer: As jy nie jou teenstanders by die stembus kan klop nie, moenie vuilspel gebruik om jou politieke mededinger te uitoorlê nie. Hierdie soort speletjies het al deel geword van die sosiale struktuur van ’n nasie en sal vir altyd met ons wees.

In Amerika het vuilspel al ’n instelling geword.

Voetnotas:

• Op Vrydag 22 Maart het senior raadslid Robert Mueller president Trump van koalisie met Rusland gedurende die presidensiële verkiesing vrygespreek.
• Op 26 Maart het die Staat al 16 aanklagte van ernstige misdaad teen Jussie Smollett laat vaar. Die Amerikaners was woedend oor wat na ’n reuse-toesmeerdery van die inmenging van Demokrate politici op die hoogste vlak gelyk het.