’n Kansellasie-tsoenami tref Amerika

Deur Rhoda Kadalie

Rhoda Kadalie. Foto: Verskaf.

Kansellasiekultuur – die woord vir fascisme – spoel tans oor die hele Amerika, vinniger as ‘n tsoenami. Golf ná golf word mense wat vermoedelik die onvergeeflike sonde gedoen het om hul spraakvryheid uit te oefen, geboikot, hetsy deur hul boeke, programme, rolprente, ensovoorts.

Voorbeelde hiervan is Dr. Seuss, Mr. Potato Head, Gina Carano (aktrise van The Mandalorian), Mike Lindell (uitvoerende hoof van MyPillow Inc.), senator Josh Hawley en sy boek The Tyranny of Big Tech, die joernalis Andy Ngo en sy boek Unmasked: Inside Antifa’s Radical Plan to Destroy Democracy, Chris Harrison (aanbieder van The Bachelor), Shakespeare, JK Rowling, Abigail Shrier, joernalis en skrywer van Irreversible Damage: The Transgender Craze Seducing Our Daughters, Walt Disney se Peter Pan, Dumbo, The Aristocats, The Swiss Family Robinson, Pepé Le Pew (Warner Bros.) en ja, oudpresident Donald Trump, en vele meer.

Daagliks beland daar een onder die valbyl.

Vreemd genoeg vloei die uitskakeling net in een rigting – die vernietiging van die konserwatiewes. Die Cato-instituut verklaar dat tot 62% van die Amerikaners hulself sensureer en dat die Republikeine dit met 77% teenoor 52% meer waarskynlik doen as die Demokrate. Straf, persoonlike vernietiging, openbare skaamte, wraak en konformiteit definieer die skokkende toename van die kansellasiekultus in die VSA.

Ontstoke lede van die media en politiek skryf hierdie dade van outoritarisme toe aan die waansin van die wat beheer wil uitoefen op dié wat hulle verag. Min mense weet van waar dit kom en wie hierdie selfverklaarde arbiters van ons moraliteit is. Wié is die naamlose, gesiglose mense agter hierdie berekende en gekoördineerde kansellasiekultus?

Hierdie newelagtige spelers is geen ander as die bekroonde Marxistiese organisasie, Black Lives Matter (BLM), wat sedert 2015 openlike steun van die Demokratiese Party kry. Die kern van hul totalitarisme is die opheffing van transgender tot iets hoogheiligs, byna soos ’n 11de gebod wat almal moet gehoorsaam. Daar is geen brousel so giftig soos ‘n kombinasie van tirannie en seksualiteit nie. Enigeen wat dit waag om iemand se hertoegewysde geslag te bevraagteken, te ignoreer of te minimaliseer, word as transfobies bestempel – ‘n vloek erger as die dood.

Die vraag bly, waarom neem die VSA vir lief met hierdie epog van vernietiging terwyl McCarthyisme in die 1950’s en die Weather Underground-organisasie (WUO) in die laat 1960’s Amerika se staatsbestel byna vernietig het? Mense is op die swartlys geplaas, verban en/of uit hul werk geskop omdat hulle as kommunisties bestempel is. Maar meer eienaardig, waarom laat Amerika homself weer eens insuig in nóg ‘n draaikolk van tirannie en sosio-politieke outoritarisme as hy weet dat die eindresultaat net tot verdere verdeeldheid sal lei?

Dit blyk dat min mense die verband tussen die BLM en kansellasiekultuur raaksien – ‘n vorm van fascisme wat ’n direkte uitvloeisel van hul dekrete is. Die Demokrate het, in hul onbeteuelde magsug, gou geleer om die BLM aan te hang – nie alleen om volle beheer van die konserwatiewes met geweld oor te neem om die swart stem vir die verkiesing in 2020 te verseël om hul uiteindelike beheer oor die land te verseker nie, maar ook om hulle te help om hul demokratiese sosialistiese agenda na te streef. Enorme dele van die Amerikaanse samelewing is na hul web gelok met die veronderstelling dat hulle rassisme en polisiewreedheid beveg. Baie van hul ondersteuners is onkundig oor die Marxistiese onderbou van hierdie beweging en die vermoë om die grondslag van die Amerikaanse samelewing te vernietig.

Black Lives Matter is ‘n rebelse beweging wat sedert sy stigting in 2013 na ‘n beweegrede gesoek het toe dit saamgeval het met die dood van Trayvon Martin wat deur George Zimmerman doodgeskiet is, asook die 17-jarige Michael Brown wat in 2014 deur ‘n wit polisieman in Florida vermoor is.

Met slagspreuke soos “Kill the Cops” en “Systemic Racism” as oproep tot aksie, het hulle hulself voortdurend gemobiliseer rondom die voor-die-voet skietery van enige swart persoon – mense soos Michael Brown, Freddie Gray, Jacob Blake en andere – om die polisie en wetstoepassing te ondermyn, ongeag die redes agter die skietery. Die episodiese antirassistiese uitbarstings was gewoonlik van korte duur, aangesien werklike statistieke van ongewapende swart mense wat deur wit polisie doodgemaak is, hul griewe weerlê. Trouens, die weeklikse skietvoorvalle in Chicago het hul bewerings om vir swart lewens te veg, weerspreek, juis omdat hulle berug is daarvoor dat hulle die weeklikse bloedbad in die stad ignoreer. Hul aanspraak op viktimisering deur blankes is ’n blatante leuen omdat die skietery van swart mense deur ander swart mense met skokkende reëlmaat plaasvind.

Toe George Floyd dus tydens die BLM se anti-Trump-optogte in Mei 2020 gedood is, het hul stryd skielik weer stoom gekry wat hul nimmereindigende griewe en besware substansie gegee het. BLM se uitroepe van “Defunding the Police” is nou bygevoeg by hul bewerings van “Systemic Racism”, “White Supremacy”, “White Privilege” en ander uitdrukkings wat tot hul voordeel was. Die skok oor George Floyd se aaklige dood wat wêreldwyd gedeel is, moes na regte BLM se woede tot bedaring gebring het. In plaas daarvan is hul woede net verder aangevuur wat tot meer opsetlike en prominente onluste, plundering en brandstigting gelei het en hulle ’n spoor van vernietiging van eiendom, besighede, monumente, federale geboue, standbeelde en die dood van talle mense agtergelaat het. ’n Studie wat oor die gewelddadige betogings van 2020 uitgereik is, het aan die lig gebring dat 88% van die 633 gewelddadige voorvalle deur die BLM gepleeg is.

Aangemoedig deur demokratiese steun op die hoogste vlak, en met Antifa as hul gewapende vleuel, het die BLM geweldig baie sosiale en finansiële kapitaal ($90 miljoen) ontvang – iets wat slegs in die anti-apartheidsbeweging in Suid-Afrika in die 1980’s gesien is. Verteer deur rasse- en klasseskuld, het politici, donateurs, korporasies en besighede miljoene dollars vir hul “saak” gegee en ’n blinde oog op BLM se misdade gedraai.

Die miljoene dollars wat uit Big Tech, Hollywood, korporasies, megadonateurs en internasionale agentskappe verkry is, het na bewering via die geldkoffers van die Demokratiese Party gevloei wat as kanaal na die BLM gedien het – ’n persentasie daarvan het natuurlik die geldkoffers van die Joe Biden-veldtog gevul. Deur ontslae te raak van Trump – sinoniem met alles wat hulle polities verag – het die BLM die Demokrate se wense en bevele uitgevoer in die hitte van ‘n spanningsvolle verkiesingsveldtog deur die nederlaag van Trump aan hul breër veldtog te koppel.

Waarom sou die nederlaag van Trump deel wees van hul veldtog as swart lewens hul missie was? Hul eise hieronder gelys bevestig my vermoede:

1. Bevind Trump skuldig en verbied hom om ’n politieke amp in die toekoms te beklee.
2. Verban Republikeinse lede van die kongres wat probeer het om die verkiesing omver te werp en ‘n aanval op wit heerskappy aangehits het.
3. Begin ‘n volledige ondersoek na die bande tussen wit oppergesag en die Kapitool-polisie, wetstoepassing en die weermag.
4. Verban Trump permanent van alle digitale mediaplatforms.
5. Ontfonds die polisie: Die BLM beweer dat die polisie almal rassiste is en slegs die belange van wit mense dien en gevolglik ontfonds moet word.
6. “Moenie die staatsgreep as ‘n verskoning gebruik om ons beweging hok te slaan nie.” BLM eis dat hul proteste deur plundering, brandstigting en die vernietiging van eiendom nie gelykgestel moet word aan die bestorming van die Kongresgebou nie – hulle bestempel laasgenoemde as ‘n staatsgreep terwyl daar in werklikheid geen wapens gekonfiskeer is nie en een persoon geskiet is – anders as die BLM-onluste wat meer as 1 000 ondernemings vernietig en sowat 40 mense laat sterf het.
7. Implementeer die BREATHE-wet: BLM eis die herstrukturering van die polisie en ‘n radikale benadering tot openbare veiligheid en gemeenskapsinvestering. Hulle eis ‘n nuwe visie “van ‘n wêreld waar swart mense saakmaak deur te belê in behuising, onderwys, gesondheid en omgewingsgeregtigheid.”

BLM beskou Republikeine nie as kiesers wat die Demokratiese beleid verwerp nie, maar eerder as wit heerssugtiges en rassiste wat gekanselleer moet word. Demokrate het verkiesings dekades lank, bevraagteken, maar wanneer Republikeine dit doen, moet hulle van die aardbodem verwyder word. Met ‘n BLM-leier wat nou ‘n lid van die huis is, lei sy die klag waarin geëis word dat Republikeinse uitdagers uit die kongres geskors word, en bestempel hul besware teen die verkiesing as gevaarlik en verraderlik. BLM beweer dat die Kapitool deur wit heerssugtiges met behulp van die polisie bestorm en geskend is met die doel om ‘n politieke proses wat fundamenteel vir ons demokrasie is, te ontwrig. BLM beskuldig Trump ook daarvan dat hy sosialemediaplatforms gebruik het om leuens, disinformasie en aanhitsing tot geweld te versprei – die rede agter sy verbanning.

Vir die BLM was president Trump sinoniem vir alles wat hulle minag: die Grondwet, wet en orde, gesinne, vryheid en die vryemark. Daarom het hulle alles in hul vermoë gedoen om Trump te vernietig en van hom ontslae te raak.

Belangrike openbare en private instellings bied maklik finansiële ondersteuning aan BLM, nie net omdat hulle Trump haat nie, maar ook omdat hulle bang is vir BLM se vermoë om hulle ook by te kom en tot niet te laat gaan, soos blyk uit die duisende ondernemings wat verwoes is en die totale skending van die ikoniese sakekern van New York. Soveel as wat BLM Joe Biden verag het, het hulle die swak verkiesingsveldtog van die Demokrate gesteun as ‘n middel tot ‘n doel, naamlik om hul mag, middele en geld te koaliseer om Biden in 2021 in die Withuis in te lei. In hul strewe om Trump uit die kussing te lig, het Big Tech, groot maatskappye en besighede, miljardêrs, Hollywood en die akademiese wêreld BLM tot so te sê heilige status verhef wat hulle in staat gestel het om die bepalings van die sosialistiese ooreenkoms aan die Demokrate voor te skryf. Die Demokrate het ook BLM-slagspreuke hul eie gemaak vir die ontfondsing van die polisie, sistemiese rassisme, vergoeding vir slawerny, demokratiese sosialisme, oop grense, die vernietiging van die ICE (Amerikaanse immigrasie- en doeanehandhawing), en soveel meer.

Uit vrees vir Trump se toenemende gewildheid onder minderhede het die Demokrate hul antirassisme-retoriek versterk totdat daar geen onderskeid tussen die Demokrate en die BLM was nie. Joe Biden en Kamala Harris het ’n paar regsomkere in hul beleidspolitiek gemaak om in pas te wees met hul BLM-meesters. Die sentrum-linkse liberalisme het oorgegaan tot verlinkse kranksinnigheid toe die Demokrate hul rug skaamteloos op die pilare van hul liberale politieke geloof gedraai het en volwaardige demokratiese sosialiste geword het.

Antirassisme is ook nie hul enigste doel nie. Dit is pure oëverblindery vir veel groter ambisies, wat onthul word in hul antwoord aan die Noorse sosialistiese parlementslid, Petter Eide, wat hulle benoem het vir die Nobelprys vir Vrede: “Ons is die grootste sosiale beweging in die geskiedenis van die wêreld. Vandag is ons benoem vir die Nobelprys vir Vrede. Mense begin ons wêreldwye oproep tot rassegeregtigheid en ‘n einde aan ekonomiese onreg, omgewingsrassisme en wit oppergesag verstaan.”

Die BLM – volgelinge van Karl Marx se grondbeginsels – se filosofie stem presies ooreen met dit wat dié Duitse kommunis voorgestaan het. Waarom beywer BLM hom vir die sentraliteit van swart queers en transgender mense in hul strewe na sosialisme? Waarom sou die 80-jarige speaker Pelosi, wie se politieke biografie haar as moeder en ouma beskryf, woorde soos moeder, vader, seun, dogter, hy, sy, man, vrou uit openbare dokumente en toesprake verwyder? Woorde soos “breastfeeding” word nou vervang met “chest-feeding” saam met die ontelbare ander persoonlike voornaamwoorde wat nou by ons leksikon gevoeg word om in die behoeftes van die LGBTQ-gemeenskap te voorsien. Gekoppel aan The New York Times se 1619-projek om die geskiedenis te herskryf, bestaan daar nou ‘n volskaalse kulturele en opvoedkundige poging tot bewindsverandering, wat op skoolleerplanne, antirassistiese korporatiewe opleiding en multimedia-opvoedingsprogramme gemik is en voorgeskryf word – voortgedryf deur hoogs betaalde rassekonings, soos prof. Robin DiAngelo en Ibram X. Kendi, en vele ander.

Die slaafse navolging van BLM-opdragte (bekend as lemming-mentaliteit) is ’n stap vorentoe om die gevestigde sosiale orde te vernietig. Dit strook met ‘n sleutelbeginsel van Marxisme – nie net die afskaffing van produksiemiddele en -krag nie, maar ook die afskaffing van die gesin.

Die monogame middelklas-kerngesin word as sentraal in die akkumulasie van kapitaal beskou en moet saam met die afskaffing van kapitalisme verdwyn. Werkersklasgesinne word uitgebuit om kapitaal te skep en moet dus met die afskaffing van kapitalisme saam met middelklasgesinne verdwyn.

Volgens RevisedSociology.com het Marx geglo dat middelklasgesinne uitbuiting aanvaar; dat mans hul vrouens uitbuit en ouers hul kinders – alles vir eie gewin. In ’n middelklasgesin (wat as ’n eenheid van verskaffer en verbruiker funksioneer), word kinders geleer om sosiaal met ander oor die weg te kom en hiërargie te aanvaar, en so word die pad vir die oorerwing van private eiendom oopgemaak.

“Die kommunistiese samelewing sluit in die openbare opvoeding van kinders en ‘n uiteensetting van sosiale norme oor monogamie, gesinsverantwoordelikhede en afhanklikheid van enige individu.”

Maar aangesien die middelklas-kernfamilie op uitbuiting gebaseer is, moet dit uit die weg geruim word. In soortgelyke trant is individualiteit en vryheid as teenstellend beskou vir die soort egalitarisme wat deur Marx se evolusie jeens kommunisme beoog is. Dus behels die bereiking van ‘n kommunistiese utopie die afskaffing van die “ewige waarheid” (vaste beginsels wat ewig geld), godsdiens en alle moraliteit. Selfs die verlede (tradisie) word gesien as instrument van die middelklas. Marx het geglo dat in die kapitalistiese klas die verlede die huidige oorheers en in die Kommunistiese samelewing die hede die verlede oorheers (net mooi andersom).

Dit verklaar waarom BLM-betogers (met die ondersteuning van senior Demokrate) monumente en standbeelde van Amerikaanse helde vernietig het en ikoniese instellings, sonder enige nagevolge of straf, hernoem het in hul pogings om die Amerikaanse geskiedenis heeltemal uit te wis. BLM-leiers erken dat hulle opgeleide Marxiste is. Hulle het ras met klas laat saamsmelt en hul antirassisme-ideologie, gebaseer op die Critical Race Theory-beweging, ’n evangelie van transformasie gemaak. Enigiemand wat hierdie onsin durf bevraagteken, word bestempel as ‘n rassis, wit heerssugtige, ’n verraaier, ’n Uncle Tom en erger.

Die vernietiging van die gesin hou direk verband met BLM se verheffing van queers en transgender mense tot op die hoogste sport van die hiërargieleer; die verbod op geslagspesifieke selfstandige naamwoorde en voornaamwoorde getuig van hul pogings om die gesin te vernietig; mense word gekanselleer omdat hulle beweer dat voortplantingsfunksies eie aan slegs vroue is; kinders word op skool oor homoseksualiteit en transgenderisme geleer. Hierdie kwessies is nou nie meer die ouers se verantwoordelikheid nie, maar die onderwysers wat die kruisvaarders geword het vir BLM se seksuele rewolusie.

Oop grense en onwettige immigrasie is Demokratiese beleidsprioriteite om aan die eise van BLM te voldoen: die afskaffing van die polisie, immigrasie- en doeanebeheer (ICE) en die tronkstelsel. Nasionale soewereiniteit is ’n gruwel ten opsigte van BLM se doel om ‘n wêreldwye beweging te word in ooreenstemming met Marx se filosofie soos hierbo uiteengesit. Die opkoms van die wêreldwye werkersklas maak nasionale grense oorbodig.

BLM het openbare instellings, korporasies, skole en die akademie gedwing om antirassistiese opleidingsprogramme in kurrikulums, menslikehulpbronneprogramme, ensovoorts aan te neem/te aanvaar. Onveranderlike eienskappe van ras en geslag is as knuppels gebruik om mense in ooreenstemming te bring.

BLM se uiteindelike doel is om Amerika se sosio-kulturele, politieke en ekonomiese orde uit te wis en min verstaan die gevare van hul filosofie, behalwe die voormalige Kongreslid en swart kommentator, Allen West wat sê: “Black Lives Matter is ’n teenstrydige en oneerlike organisasie. As ‘n trotse Amerikaanse swart man vind ek Black Lives Matter ‘n aanstootlike en minagtende organisasie waarvan die skynheiligheid duidelik blyk. Maar ongelukkig, weens die winsgewende steun van die wit progressiewe sosialistiese kollektiewe élite, bly dit voortbestaan, en buit finansiële steun van die nuttige idiote in ons korporatiewe struktuur uit. Alle lewens is belangrik, maar hierdie radikale organisasie, Black Lives Matter, is die grootste Trojaanse perd. Die Demokrate is konsekwent die verskaffers van sistemiese rassisme in Amerika. Hulle het hierdie organisasie slim ontwerp om hul doel te bereik, naamlik die uitbreiding van die 21ste eeuse ekonomiese plantasie. Black Lives Matter dien as toesighouers op hierdie plantasie, wat die irrasionele emosionaliteit en angs aanvuur om hul agenda, hul doel, te ondersteun. Wat is die doel? Eenvoudig. Die nuwe plantasie van die linkses gaan nie oor die vervaardiging van katoen nie. Dit gaan daaroor om slagoffers te skep wat afhanklik sal wees en die nuwe oes sal lewer – stemme.”