Gedagte vir die dag: Ek kon nie glo hy doen dit nie

Foto: Pixabay.com

Toe hy nog ver aankom, het sy pa hom al gesien en hom innig jammer gekry. Hy hardloop hom tegemoet, omhels hom en soen hom. (Lukas 15:20)

Ons seun was en is altyd ’n aangename gesinslid. Ek is trots op wie hy is. Soos enigiemand het hy ook sy foute. Die belangrikste is: Hy is regtig lief vir die Here.

En toe doen hy, goeie motiewe ten spyt, impulsief twee irrasionele dinge wat teenstrydig is met sy aard. Ek kon nie glo hy doen dit nie. My eerste instink was om teen hom uit te vaar, maar iets het my gewaarsku (dankie, Here!) ek moet “back off”. Ons as ouers was salig onbewus daarvan dat ons introvert seun deur ’n groot innerlike krisis gegaan het. Dit was ’n spanningsvolle tydperk met ’n warboel deurmekaar emosies wat hy nie kon verwerk of verwoord nie. Hy was ver van die huis alleen in sy universiteit se koshuiskamer.

Vir my as pa was dit ook ’n groot toets. God het my gehelp, want die kalmte was nie myne nie. Sonder antwoorde het ek op ’n bus geklim en 1 000 km deurnag gery om by hom aan te sluit, waar ons omgedraai het en weer terug huis toe is met sy kar. 12 belangrike ure saam met hom in ’n klein kajuit.

Ek het net geweet ek moes sag werk en hom verseker van my liefde. Dit het hom sy hart laat oopmaak. Beensnydende gesprekke het ons by tye laat saamhuil. Ek moes ook hoor hoe ek hom in belangrike opsigte gefaal het. Ek?! Die perfekte pa hom faal?! Ek kon nie glo hy sê dit nie!

Alles is weer terug na normaal. Mag dit nie weer nodig wees nie, maar mag ek my kind weer en weer tegemoethardloop as dit moet, want hy is my kosbare kind. Liefde maak van ’n mens ’n kragtige en onvoorwaardelike “tegemoethardloper”.

Vader, U is liefde. Dit definieer U. Ek is geweldig dankbaar (en skaam) dat U my al soveel male moes tegemoethardloop. Al kon U seker nie glo ek doen dit al weer nie. Amen

Bron:
Manne van die Woord deur Jannie Pelser
Uitgewer: Christelike Uitgewersmaatskappy