Revolusionêre opgradering van evolusionêre voorvader

Die Land Rover Defender. (Foto: Verskaf)

Ek is tans in ʼn tweestryd gewikkel. Ek dink die evolusionêre benadering tot die verbetering van ʼn voertuig, soos Porsche se 911, is die beste manier: Klein, perfekte treetjies in die regte rigting.

Dan kom ons egter by ʼn produk soos Land Rover se Defender…

Die oorspronklike Land Rover Series 1 is direk na die Tweede Wêreldoorlog gebou. Rover het voor die oorlog luukse motors vervaardig, maar weens streng rantsoenering van grondstowwe en met Rover se fabriek wat in die oorlog verpletter is, het hulle geskuif na ʼn fabriek in Solihull wat Bristol Hercules-vliegtuigenjins vervaardig het.

Maurice Wilks, in daardie stadium Rover se hoofontwerper, het besluit ʼn landbouvoertuig soos die Willys Jeep is die regte oplossing.

Die res is amper geskiedenis.

Daar is oor die twee miljoen Series I-, II-, III- en Defender-modelle wêreldwyd vervaardig. In ʼn stadium was die Blackheath-fabriek in Suid-Afrika die grootste vervaardiger van Land Rovers buite die Verenigde Koninkryk. Tussen 1947 en 2016 het die Land Rover grootliks onveranderd gebly… tot 2020.

Die nuwe Land Rover Defender is ʼn fantastiese revolusionêre opknapping van die oorspronklike model. Die voertuig wat getoets is, was die Land Rover Defender 110 P400 S. Dit is die langer een van die twee modelle en die sterkste petrolweergawe. Die P400 spog met 294 kW en 550 Nm.

Met die aflewer van die Defender by die huis word ons summier genader deur ʼn verbyganger in ʼn ou TD5 110. Die dame hou net daar stil en kom kyk. Sy is die volgende oggend vroeg terug met haar skoonpa om te kom spog met die nuwe Defender.

Op besoek aan ʼn winkel later die middag besluit nog ʼn aanhanger om die Defender van nader te kom bekyk. “Nee wag, ek moet kom kyk!” roep hy uit en parkeer sommer dadelik weer om te kom gesels.

Vrydagmiddag haak ons die woonwa vir ʼn vinnige wegbreek. Ek dink my karavaan sal moet terug na die werkswinkel, want wragtig die Defender sleep soos ʼn droom. Dis ongeveer 94 km van my huis tot by die oord. Noordwaarts teen 110 km/h het die Defender 16,9 ℓ/100 km nodig gehad – glad nie sleg vir ʼn petrolvoertuig nie.

Dit is opvallend hoe stabiel en bekwaam die Defender is.

Ja, my wa is maar net oor ʼn ton en die Defender kan 3 000 kg sleep, maar die lugvering maak ligte werk van die wa. Ek het aspris nie my stabiliseerder opgesit nie en al kom reusevragmotors verby, bly die Sprite tjoepstil in lyn agter die Landy. Dis fantasties.

Nog ʼn funksie eie aan Land Rover is die knoppie in die kattebak wat die ligte self toets en vir jou roteer om te kyk of alles werk. Terwyl jy sleep, flikker daar ook ʼn waentjie op die paneelbord om te wys dat die sleepsel se liggies werk. Puik.

By die oord kom ʼn paar van die ooms ook dadelik nader. Hulle het elkeen al vorige ervaring met Land Rovers as sleepvoertuie gehad. Ek dink as ons die D300-diesel mettertyd kry, sal dit die lekkerste balans tussen verrigting en brandstofverbruik bied.

Tot dan moet mens maar self besluit: Wil jy jou karavaan rekmerke trek met ʼn P400, of sal die D240 voldoende wees met sy 177 kW en 430 Nm? Ek dink hy sal.

As ʼn mens die binneruim betree, is dit ʼn aangename verrassing. Gooi elke herinnering wat jy van die ou Defender het in die vullisdrom. Die nuwe Defender is luuks, groot en uiters gemaklik. Daar is luukse maar duursame afwerking in die binneruim gebruik en die Defender is nou gepeper met allerhande slim tegnologie in sy inligtingstelsel.

Daar is die gewone magdom veiligheidstelsels soos ses lugsakke, ABS met EBD, vastrap‑ en stabiliteitsbeheer en aktiewe stelsels soos botsingwaarskuwing en remhulp. As ʼn mens ʼn bietjie in die veld gaan rondploeter, is daar Land Rover se indrukwekkende Terrain Response-stelsel wat alles onder beheer hou. Die Defender het ʼn 8-spoed-wringkragomsitter‑ outomatiese ratkas met lae strek. Die Defender kan op teer 100 km/h in 6,1 sekondes haal en hulle sê hy sal 191 km/h voluit hardloop, maar dit klink bitter min vir die P400-weergawe. Hy kom blitsig by 160 km/h uit.

Dit bring my by die heel lekkerste deel van die Land Rover – benewens die stilering en verrigting laat die vering jou in vervoering.

Op die pad toer die Defender soos ʼn droom. Dit is die sagste, soepelste vering wat ek al ooit in ʼn voertuig teëgekom het. Daar is geen gestamp en gehop oor hobbels nie. Net ʼn sagte wip en jy’s oor. Die jammerte is dat dit beklemtoon hoe sleg die meeste van die Duitse sportnutse deesdae ry.

Ek moet nou afsluit, want ek kan dae lank babbel oor die kar. Ek is ʼn lid van die Suid-Afrikaanse Gilde van Motorjoernaliste en is vanjaar ook ʼn leerling-jurielid in die Motor van die Jaar-kompetisie. Die reëls is só geskryf om uitnemendheid en vordering te bekroon. Van die 62 voertuie wat ek vanjaar al bestuur het, is die Defender tot dusver my gunsteling vir dié toekenning.

Die Defender is duur, maar vir die wat dit kan bekostig, is dit goeie waarde vir geld. Gaan toetsbestuur een. Dit is ʼn belewenis.

Die reeks lyk só:

Die reeks word gedek deur ʼn 5 jaar/100 000 km-waarborg en 5 jaar/100 000 km‑ omvattende instandhoudingsplan.

Die kompetisie lyk só:

Die Defender is ietwat uniek in die segment en het nie in hierdie stadium ʼn werklike direkte mededinger nie. In daardie prysklas kan jy koop net wat jou hart begeer, maar vir die ruimte, innovasie en vernuf kies ek die Defender.