Foto: Pixabay.com
Deur Anne-Marie Reed, ‘n wiskundespesialis
Een van die vele vaardighede waarmee ouers toegerus is, is hul 6de (of 16de) sintuig, wat hoofsaaklik gebruik word om vas te stel wanneer dit tyd is om hul kinders se plesier te bederf.
Ja, ons doen dit, want ons moet. As hulle speel en ons nie ‘n goeie hoeveelheid geraas hoor nie, ondersoek ons dadelik. Ons vang hulle gewoonlik wanneer die verf reeds op die mat is of wanneer die kat se stert reeds ‘n knoop inhet. Ons weet altyd wanneer hulle met kattekwaad besig is!
As jy voor jou 12-jarige speletjiefanatikus staan, jouself vir die soveelste keer herhaal met absoluut geen reaksie nie, weet jy dat dit tyd is om die pret te bederf.
Wanneer jou tienerprinses se bui 110% afhanklik is van die hoeveelheid likes wat sy op haar laaste Instagram-foto gekry het, weet jy dat jy die pret al lankal moes bederf het.
Maar is jou sensors reg? Is daar regtig ʼn probleem? Het jy ‘n punt beet? Jy weet sekerlik teen hierdie tyd dat jy goeie, sterk feite nodig het, veral as jy dit oorweeg om met jou kinders se wêreld van tegnologie te kompeteer.
Wel, navorsing deur die Amerikaanse departement van gesondheid (2013) het voorgestel dat kinders wat jonger as twee jaar is, nie aan enige digitale inhoud blootgestel moet word nie en kinders ouer as twee jaar vir ‘n maksimum van twee uur per dag. Ons is nie so erg bekommerd oor die opvoedkundige gebruik van digitale toestelle nie, maar meer oor die nie-opvoedkundige tyd wat voor skerms, soos die televisie, internet en rekenaarspeletjies sowel as sosiale media, deurgebring word.
Om jou punt aan te voer, moet ons fokus op die ernstige gesondheids- en geestelike gevolge wat oormatige skermtyd op kinders kan hê. Die navorsers van die Cincinnati Kinderhospitaal het ‘n lang navorsingsprojek voltooi oor die vergelyking tussen die breinontwikkeling van ‘n groep kinders wat ‘n groot aantal ure per dag voor skerms (slimfone, rekenaars, tablette en TV) deurbring teenoor kinders wat meeste van hul tyd aan lees, speel, en om met vriende in die regte lewe te sosialiseer, bestee. Nadat die kinders se breine geskandeer is, het hulle bevind dat kinders wat te veel aan skerms blootstel is, swak konnektiwiteit het in die areas van die brein wat taalontwikkeling en kognitiewe beheer kontroleer.
Nog ‘n studie wat deur die Radiologiese Vereniging van Noord-Amerika gedoen is, het ‘n wanbalans in die breinchemie van kinders wat oormatige tyd voor skerms deurbring, gevind. So ‘n wanbalans lei tot allerhande wanfunksies, maar hoofsaaklik lomerigheid, depressie en angs.
Ons kan dit bevestig deur na ‘n onlangse studie deur die bekende navorser Jean M. Twenge te kyk, wat bewys dat daar ‘n sterk verband tussen die skermtyd van adolessente en depressie is, wat tot selfdoodgedagtes kan lei. Hierdie navorsingsverslag verduidelik dat die groep tieners (in die studie waargeneem) wat die meeste van hul tyd deurgebring het deur sport te beoefen, huiswerk te doen, met vriende in die regte lewe te sosialiseer en kerk toe te gaan, ‘n aansienlik laer risiko het om ooit tekens van depressie of angs te toon.
Kom ons draai nou na die akademiese terrein en kyk of daar enige studies is wat daarop wys wat die invloed van oormatige skermtyd op kinders se akademiese prestasie is. In 2015 het ‘n span navorsers van die Universiteit van Cambridge die aktiwiteite van meer as 800 veertienjarige kinders oor ‘n tydperk van twee jaar waargeneem en aangeteken. Hulle het hul GCSE-uitslae (die Algemene Sertifikaat vir Sekondêre Onderrig, ‘n akademiese kwalifikasie wat algemeen deur leerders in die Verenigde Koninkryk behaal word) op die ouderdom van 16 aangeteken en opgemerk dat die groep wat slegs een ekstra uur per dag voor ʼn skerm deurgebring het, ‘n afname in GCSE-uitslae van ongeveer 10% oor twee jaar getoon het.
Die interessantste deel van die verslag is dat selfs wanneer hierdie groep meer tyd aan hul studies spandeer het om die daling in hul punte teë te werk, kon hulle steeds nie beter presteer as die groep wat minder daaglikse skermtyd geniet het nie.
Dus, jou vernaamste argumente om jou tegnoslimkind te oortuig om skermtyd te verminder, is dat dit andersins tot die volgende sal lei:
- Swak ontwikkeling van jou kind se taalvaardighede, wat belangrik is in 90% van loopbane;
- Lomerigheid, depressie en angs;
- Selfdoodgedagtes onder tieners; en
- ‘n Beduidende daling in akademiese uitslae.
Maar alles is nie verlore nie… deur eenvoudig hul skermtyd met een uur per dag te verminder en sonder om hul studietyd te vermeerder, kan hulle hul punte drasties verbeter!
- Gebruik hierdie grafiek om jou kind te oortuig om die regte lewe in plaas van een op ʼn skerm te begin geniet.
- Anne-Marie Reed is ‘n wiskundespesialis by Impaq. Impaq vorm deel van die FutureLearn-groep.
Baie dankie, ‘n baie goeie artikel en waardevol. Ek reken ook dat te veel skermtyd kan lei tot laer emosionele intelligensie.
Ek glo glad nie so nie, net soos ander actual navorsing bewys het dat gamers beter reaksie tyd het, beter vermoe om besluite te neem, beter saam ander te werk en beter empatie en simpatie te toon. Google net, dan sal julle sien. Hoeveel kinders in rugby spanne probeer ander seer maak, BAIE. Gee my n gamer enige dag bo “atlete”
wel, my oë is nogsteeds nie vierkantig nie.
Regtig? Julle doen elke week navorsing hieroor. ONS WEET DIT ALS! Die probleem bly nogsteeds by woordjies soos TE VEEL TYD, ONBEPERKTE, OORMATIGE, WANBALANS…..
Ek glo meeste ouers weet hoeveel tyd is goed en wanneer raak dit TE.
Ouer van 2 × TOP10 Graad presteerders
Navorsing mense word betaal om iets te bewys – as hul betaal was om te bewys dat skermtyd eintlik voordelig is, dan sou dit so gewees het.
Nee wat Kim……. Wanvoorstelling
kim jy soek n gamer ma jou oe sal altyd op die atleet wees.
kry n balans van sport / skermtyd / studie.
Ek sien dit elke dag in China, waar mense heeltemaal vasgenael is aan hulle fone, selfs wanneer hulle saam met vriende in n restaurant sit. Hulle het min sosiale vaardighede wanneer hulle van aangesig tot aangesig met mekaar is, want meeste gesprekke vind via boodskappe oo hul fone plaas. Taalvaardighede is ook swak, ek het al gedink die vermoe om te praat gaan eendag uitsterf. Dan praat ek nie eens van oorgewig kinders, wat nooit buite kom en aan sport of fisiese aktiwiteite deelneem nie.