Nuuskommentaar: In die “veiligheid” van eie huis

Wanneer iemand in die “veiligheid” van sy eie huis oorval word, is die geestelike skade dikwels baie groter as die fisieke skade wat ’n rower aangerig het. Die impak op die wete dat ons eie skans of “fort” teen die bose wêreld nie gekoesterde veiligheid kon waarborg nie, laat diep letsels. En as iemand boonop vermoor word, word ’n ganse gemeenskap se moreel geknak.

’n Persoon wat moedeloos oor moorde is, skryf ’n e-pos aan ’n hele groep mense:

“Gister is daar op die Volksblad se voorblad berig oor die 18-jarige BSc-student van die Universiteit van die Vrystaat, Sean Kroon, wat Saterdagaand doodgeskiet is deur ‘n persoon wat by die studentehuis waar hy gewoon het, ingebars het. Sean wou keer dat die persoon sy skootrekenaar en selfoon roof. Volgens vandag se koerant is hy sy ouers se enigste kind. Hulle het veertien jaar vir hom gewag. Gister het sy ouers sy kamer ontruim, drie maande nadat hulle hom gehelp het om daar in te trek. Wat ’n tragedie (lees die berig hier op Maroela Media). Nog is dit nie die einde nie: Vandag se Volksblad se berig oor die hoof van neurochirurgie in Kimberley, dr. Mohammed Lateef (53), wat vermoor is. ’n Groep rowers het in die vroeë oggendure by sy huis ingebreek, sy gesinslede vasgebind en hom doodgeskiet (lees die berig hier op Maroela Media). Wat sê ’n mens? Tragedie op tragedie. So gaan dit dag vir dag, nag vir nag. Ek is ook teleurgesteld oor SA se rommelstatus, maar ek voel nie wanhopig daaroor nie. Ek voel wanhopig oor hierdie moorde. Hoe moet hierdie Kroon-ouerpaar vanoggend voel? Hoe voel hulle vanoggend? Hoe voel dr. Lateef se vrou en kinders vandag?”

Dit is heel moontlik dat die persoon die gevoelens van baie ander mense verwoord. Wat veral tref, afgesien van die moorde, is dat dit in die “veiligheid” van ’n eie huis gepleeg is.

Dit is ongelukkig nie al nie. Vanjaar was daar al talle berigte oor die wreedste plaasmoorde denkbaar … ook waar die slagoffers gemartel is. In nog ’n geval het die rower ’n outistiese kind wat nie gesnap het wat aangaan nie, verskeie kere met ’n mes gesteek om die ma te dwing om die kluis oop te sluit.

Verskeie groot rooftogte het plaasgevind en ’n geldwa is eenvoudig opgeblaas om by die inhoud uit te kom.

Die indruk, reg of verkeerd, is dat misdaad die “beroep” van baie geword het, en dat menselewens beslis nie in die pad gaan staan van die uitoefening van dié “beroep” nie. In die geval van die Bloemfonteinse student word daar byvoorbeeld vermoed dat die moord gepleeg is deur dieselfde man wat verskeie ander rooftogte in die gebied uitgevoer het. Die buurtwag het ongelukkig te min lede om doeltreffende misdaadbekamping toe te pas. (In omringende buurte behaal die buurtwagte, wat deur AfriForum in die lewe geroep is en ondersteun word, groot sukses.)

Wanneer na die oorsake van misdaad gekyk word, word werkloosheid gou genoem. Die syfers vertel ongelukkig nie hoeveel van die mense geen ander werk kon kry nie en hoeveel werksku is vir gewone werk.

Wat hiermee saamhang, is die impak van die inkomstegaping. ’n Google-soektog bring aan die lig dat daar oorvloedig getuienis van reg oor die wêreld is dat ’n groot inkomstegaping tot ’n toename in misdaad lei. Die gevolg is gewoonlik onregstreeks en hou ook verband met ’n motiveringsverval: maak nie saak hoe hard ek werk nie, ek bly krepeer terwyl die politici kan loodswaai en skatryk word. Dikwels bestaan die persepsie dat daardie begunstigdes se reeds ruim vergoeding op groot skaal deur korrupsie aangesuiwer word.

Volgens die wêreldbank beroof korrupsie ’n land van sy toekoms. Maar voor ’n land ekonomies inplof, is daar ’n periode waar die armes die “rekening” dra.

Baie is ook al geskryf oor kulture in transito en die ontwikkeling van subkulture wat ook die sogenaamde anti-kulture insluit. Die hardnekkige voortbestaan van gewelddadige bendes op die Kaapse Vlakte en elders toon hoe moeilik dit is om deur maatskaplike intervensie hiervan ontslae te raak.

Suid-Afrika is die verkragtingshoofsetel van die wêreld – ’n duidelike aanduiding van ’n anti-kultuur.

Met die onlangse Sassa-krisis het die breër publiek opnuut bewus geword van baie se enorme afhanklikheid van hierdie toelaes. Die hartseer is dat dit baie selde net die begunstigde is wat van daardie geldjie afhanklik is, maar dikwels ’n taamlike groot groep mense. Die kleinerige toelaag wat aan buite-egtelike kinders se versorgers uitbetaal word, moet dikwels ’n hele gesin voed. Daar word baie beweer dat meisies, dikwels baie jonk, doelbewus swanger raak sodat die toelaag ontvang kan word. Ander bronne van inkomste vir die gesin is daar eenvoudig nie.

Dis nou tensy mense hulle tot misdaad soos dwelmhandel, perlemoenstroping, renosterstroping ensovoorts wend. Die morele inploffing wat hiermee gepaardgaan, laat misdaad egter nie beperk bly tot misdaad wat inkomste genereer nie, en misdade soos verkragting, gesinsgeweld en vele ander neem toe. Selfs dronkbestuur kan deels hiermee verbind word.

Die hartseer is dat selfs al sóú voorspoed nou op ongekende skaal aanbreek en almal werk kan kry, die skade aan die siel van die nasie so groot is dat dit lank gaan neem vir herlewingsaksies en kerklike uitreikingsaksies om die situasie grootliks op te ruim. Gelukkig is daar ’n sterk kern, soos blyk uit die meer as ’n miljoen mense wat by die bekende Angus Buchan se gebedsbyeenkoms in die Vrystaat verwag word. En dié soort byeenkomste is nie alle belydende Christene se styl nie.

Ongelukkig is die voorbeeld wat Suid-Afrikaners van sekere politieke leiers kry in soveel opsigte baie negatief. Van onboetvaardige Godslastering tot bedenklike selfverryking, magsmisbruik, ’n stropingsingesteldheid tot vele meer. Geld vloei asof daar nie perke is nie, terwyl ander eenvoudig nie weet waar hulle die aand vir hul gesinne ’n kossie gaan bekom nie. Dít nadat daar van vroeg tot laat deur vullissakke gesoek is om iets herwinbaar te vind, waarvan die totale waarde soms minder as R29 was.

Natuurlik moet elkeen voorsorg tref so goed hy of sy kan. Ná die moord op die student het Volksblad verskeie studentewonings besoek en ’n klomp wawyd oop gekry – met niemand tuis nie.

Die onverskillige omgaan met persoonlike data kan weer tot ongewenste bankaftrekkings lei, hoewel dit soms eerder lyk na die werk van iemand binne die bank. Elke keer word die slagoffer se persoonlike ruimte binnegedring en laat dit hom of haar besonder weerloos voel.