Nuuskommentaar: Nou moet ons positief bly

Suid-Afrikaanse vlag. Argieffoto.

Gaan elke vorm van die uitlewing van groepsidentiteit, en veral die afweer van die bedreiging daarvan, nou so verkeerd wees dat dit rassisties is en Hitler sou ondersteun? Iewers moet tog ’n fatsoenlike middeweg wees, al word die indruk gewek dat enige sweempie van ’n groep wat die rug styf maak eintlik van die bose is.

Suid-Afrika herinner aan ’n kankervegter wat daagliks nie net teen die kanker wat aanslag op aanslag op hom van stapel stuur die hoof moet bied nie, maar dit ook so doen dat sy gesin en ander naasbestaandes bemoedig bly. Hy weier om as ’n kankerlyer beskou te word – hy wil ’n vegter wees – en put sodoende baie van die energie wat nodig is om ’n kans te staan om te oorwin.

En natuurlik het hy die grootste begrip vir diegene wat so hard geslaan word dat hulle nie anders kan as om kankerlyers te wees nie.

Ja, bitter baie mense in Suid-Afrika se moed word gebreek. In hul besluit om die land te verlaat sal hulle dikwels aandui dit is ter wille van die kinders … kinders wat dikwels heel gemaklik geprogrammeer is om sielkundig te kan oorleef hier, maar ook reg is vir ’n avontuur anderkant die groot waters. En danksy ’n magdom sosialemedia-bronne nog mildelik kontak met vriende het.

Maar wanneer loop verantwoordelikheid en werklikheid so ineen dat die besluit om te bly eintlik aan ’n soort heldedaad grens? Tans word berig oor ’n moontlikheid waarom ’n bekende Bloemfonteinse sakeman koelbloedig naby sy motor doodgeskiet is. Dit blyk dat die sakeman, bestuurder van ’n hospitaal, geweier het om R10 miljoen omkoopgeld met ’n transaksie te betaal. Die omkoopgeld sou lisensies vir uitbreiding tot gevolg gehad het.

Ja, so iets kon oorsee ook gebeur het, en talle van die Amerikaanse TV-speurreekse is geskoei op sulke “voorvalle”. Maar dis erg as die omgewing om jou tipies Mafiawêreld word. Die hoofverdagte mag dalk erg amateuragtig met die skietery opgetree het, en gaan nou volgens alle aanduidings aan die pen ry, maar die sakeman is reeds dood.

By ’n moskee in Durban is ’n bom gevind kort nadat iemand daar vermoor en die imam aangeval is.

’n Provinsie word onder administrasie geplaas, te midde van bewerings en skynbaar ’n oorvloed bewyse wat ook die vorige president betrek, van onder meer korrupsie, bedrog en onbevoegdheid. Die premier wat onder skoot gekom het, word egter sterk deur die meerderheid in die ANC-strukture gesteun.

Uiteindelik het die Orakel van Stellenbosch ook ’n stuiwer in die armbeurs gewerp met ’n brief aan Netwerk 24, en waarin hy soos talle ander Afrikaanssprekendes AfriForum looi oor dié organisasie se oorsese veldtog wat nie net meer selfrespek bring nie, maar dalk lewens kan red.

Die Daily Maverick ondersteek as’t ware die Suid-Afrikaanse tragedie deur die DA-parlementslid, Belinda Bozzolli, aan te haal met: “Luister na die parlementêre begrotingsrede en ween.”

Dit is vandag die begrafnis van ‘n legendariese stoeipromotor van Bloemfontein, Willie Grové. Hy het egter nie net in die skadu van Bull Hefer gestaan nie, maar van stoeiers soos Jan Wilkens, Tarzan Jacobs, Percy Hall, Vrystaat en heelwat ander. Enige skrywe oor Grové het dus noodwendig ’n draai by die grotes gaan maak, en uit lesersreaksie is dit duidelik dat ’n groot nostalgie hulle oorval.

Dis ’n era wat by manne soos Manie Maritz begin het, en die Skilpadsaal in Pretoria en die Bulsaal in Bloemfontein gereeld laat brul het.

Dit was vermaak, en het groot getalle Afrikaners gereeld weggevoer van die omstandighede wat sekerlik nie veel verskil het van die huidige wat nou tot ingrypende besluite oor “die land verlaat” lei nie.

Dit sal wonderlik wees as die Afrikaanssprekende weer ’n aktiwiteit van samesnoering op die vermaaklikheidsfront kan kry. Soms is ons naby, soos groot saamtrekke aan die voete van Steve Hofmeyr “in die bos”. Maar dit word bederf deur die sing van die Stem, ’n nieverbode lied waarvan ’n deel in die volkslied opgeneem is.

Maar dalk is die vlak van oorlewing nou op ’n ernstiger noot as toe gesinne lekker opgewarm tuis gekom het, vol bewondering vir die volstruisskop waarmee Frikkie Alberts (Vrystaat) daai Duitser droomland toe gestuur het.