Nuuskommentaar: Wat maak oom Kallie daar? Hy pluk ’n lat en slat die rassiste op die…

AfriForum het weer groot gehap deur ’n eenheid teen rassisme en haatspraak in die lewe te roep, en onder meer die kwaal van onewehandigheid wat die bestaande instansies beet het, onder die loep te neem.

Vir baie jare al probeer lede van die Seunse Weenkoor en sekere akademici die persepsie voed dat AfriForum ’n rassistiese organisasie is. Die destydse rektor van die UV en toe ook rubriekskrywer, prof. Jonathan Jansen, het byvoorbeeld nie geskroom om in sy rubrieke só na AfriForum te verwys as sou dit ’n onbetwisbare feit wees nie. Aan die ander kant het talle koerantlesers in briewe aan die koerant na Jansen as ’n rassis verwys as sou dít ’n onbetwisbare feit wees. Lees gerus Maroela se vroeëre analise hieroor hier.

Nou het AfriForum egter die wind uit sy opponente se seile gehaal deur sélf ’n eenheid teen rassisme in die lewe te roep.

Dié eenheid sal alle vorme van rassisme en haatspraak beveg, maar ook standpunt inneem teen dubbele standaarde as dit by optrede kom. Hierdie laaste aspek sal nie goed afgaan nie, in elk geval nie onder diegene wat verkondig ’n swart persoon kan “per definisie” nie ’n rassis wees nie. Ook nie onder diegene wat rassisme in die Suid-Afrikaanse konteks noodwendig na apartheid terugvoer en weer eens die sommetjie maak dat dit eintlik net wit mense is wat rassisme pleeg nie.

Dit klink sinies, maar dit het werklik gebeur dat ’n bekende universiteit en owerhede besluit het ’n geval van swart rassisme teenoor wit mense – met onder meer T-hemde en graffiti met die woorde  F**& white people” – is nie haatspraak nie, maar spraakvryheid.

Maroela tel onder die verskeie instansies wat al lank wys op die onreg en gevare van onewehandigheid in hierdie saak. Dit is jammer dat van die groot media wat oor die jongste verwikkelinge verslag gedoen het, die kwessie van onewehandigheid in hul beriggewing geïgnoreer het, en so eintlik die hele “pot misgesit” het. Maroela het egter suiwer en gebalanseerd hieroor berig.

Dat dit nodig is om so ’n eenheid in die lewe te roep is baie nodig, maar baie hartseer. ’n Mens sou veel eerder wou sien dat aksies voorkomend eerder as reaktief moes wees. Die mode is deur die ou verhoudingsaksie geskep en ná vele aanpassings afgerond tot die punt waar gefokus kon word op nie-paternalistiese, horisontale kommunikasie. Plek-plek was dit nodig om ook ruim interkulturele kommunikasie in te werk.

Hoe werkbaar die voorkomende kon wees as dit nie vir een oorheersende struikelblok was nie, blyk uit syfers wat dr. Frans Cronjé, hoof van die Instituut vir Rasseverhoudinge, verskaf het. Die meeste Suid-Afrikaners wil in vrede met mekaar saamleef, en tagtig persent meen rasseverhoudinge in die land het verbeter. Dieselfde persentasie het aangedui hulle het mekaar nodig.

Dus, waar lê die probleem? Bykans voor die voet het die sprekers soos Rhoda Kadalie die vinger na politici gewys. Sy het na rassisme as ’n daad van wraak verwys en gesê dit word al hoe meer as wapen in die land gebruik.

Soos vandag, is die ideaal deur groepe politici gesink.

Voorbeelde uit die verlede sluit – afgesien van ’n rits uitsprake deur pres. Jacob Zuma – ook in die abortiewe Kliptownberaad van 2012, en verlede jaar se… ag, byvoeglike naamwoorde ontbreek… jaar teen rassisme. Zuma het die hoofgeleentheid benut om na wit mense as “white supremacists” te verwys.

Kortom, dis meer as net ’n bietjie pikant dat dit juis AfriForum, wat so maklik as rassistiese organisasie voorgehou word, sou wees wat met ’n staande aksie van hierdie omvang vorendag kom. Tog behoort dit nie onverwags te wees nie – AfriForum is lank reeds besig om nare rassepraktyke, soos juis die onewehandigheid, op allerlei maniere te pak. Ook kwotas en “affirmative action” kom gereeld onder die loep. In sy advertensies vir die werwing van lede word pertinent gemeld dat die organisasie nie-rassig is.

Dit sal wonderlik wees as die nuwe eenheid daarin kan slaag om onewehandigheid kort te knip. Dit sal nog wonderliker wees as dit sal bydra daartoe dat vrywilligers aksies van stapel stuur om die groot poel van goedgesindheid wat (nog) bestaan te mobiliseer tot kommunikasieprojekte soos pretstappe, kutuurkonserte, simposia en vele meer, sodat rassisme en haatspraak tot die uiterste pole van die samelewing verban kan word.