Nuuskommentaar: Wêreldgesondheiddag en grondgryp

Argieffoto: http://www.jameschesley.com/

Wêreldgesondheiddag is die afgelope naweek gedenk. Die fokus in Suid-Afrika val egter steeds op die regering se planne om grond te onteien sonder vergoeding, en in die proses word die kwessie van voedselsekerheid gereeld genoem.

Minister Gwede Mantashe het selfs op ’n beraad oor die onderwerp hardop gegrom dat wit mense se opvatting dat swart mense nie kan boer nie, soos hy dit noem, moet end kry. Pres. Cyril Ramaphosa hou vol met versekerings dat die onteiening nie so sal geskied dat voedselsekuriteit en die ekonomie skade ly nie, maar die versekerings gaan met net te min detail gepaard om gerusstellend te wees.

Buitendien is die fokus op ander faktore wat voedselsekerheid kan aantas, soos die uitbreking van listeriose in Suid-Afrika. Byna 200 mense het reeds hieraan gesterf. Trouens, dit lyk nie baie waarskynlik dat die regering daarin slaag om sy grondwetlike verpligting na te kom in terme van artikel 27 (2) van die grondwet nie.

Suid-Afrika is oor die algemeen ’n reënval-arme land, met ’n gemiddeld van 450 mm. Die wêreld se gemiddeld is 860 mm. Suid-Afrika se kommersiële boere word as van die beste ter wêreld beskou. Benewens droogtes ly Suid-Afrikaanse boere ook onder plaasaanvalle en plaasmoorde, en wat met ondenkbare wreedheid gepleeg word.

In sommige areas moes skaapboerdery weens die omvang van veediefstal gestaak word. Enorme bedrae se weiding, oeste, en gereedskap word jaarliks gesteel, en brandstigting van weiding en voer is ’n algemene probleem. Die regering bring bewysbaar nie sy kant om plattelandse lewe en eiendom te beskerm nie – in teendeel, veldtogte om dit aan die groot klok te hang is al deur ministers as propagandafoefies beskryf.

Trouens, die euforie rondom Ramaphosa se verkiesing tot president is plek-plek al erg geknou deur sy uitsprake ten gunste van grondgryp, en nou die ophef wat hy oor die afsterwe van Winnie Madikizela-Mandela maak.

Ja, elkeen weet dat Ramaphosa se verkiesing tot ANC-president eintlik op baie wankelrige bene geskied het, en dat hy sy posisie nog aansienlik moet verstewig, onder meer om die radikale in die party te pasifiseer. Hy moet egter nie die weerstand en wantroue wat hy onder gematigdes loslaat, onderskat nie.

Intussen is die nuus oor die staatsgesondheidsdienste uit verskillende dele van die land enigiets van skokkend tot pateties, en bykans elke potensiële vorm van onbeholpenheid word aangetref – wat menselewens kos. Die regering verkies egter om geblindoekte donkie te speel deur te roem op prestasies soos die voorsiening van middels teen MIV/vigs, staatstoelaes en ’n aantal ander. Dat dié dienslewering gereeld onder slegte nuus deurloop, kry selde die nodige erkenning van die staat.

Suid-Afrika se roem op sy gesondheidsdienste, hospitale wat nie klaar gebou raak nie terwyl die koste styg, en mense wat sterf, lyk net onvanpas. Laat dit wat werk, aanhou werk en ondersteun dit, soos die landbou, behoorlik.