Nuuskommentaar: Zuma vier fees op die graf van geregtigheid

Oudpres. Jacob Zuma tydens die naweek se mediakonferensie in Nkandla. (Foto: Emmanuel Croset/AFP)

Die afgelope naweek het die jongste verwikkelinge plaasgevind in die sogenaamde Zondo vs. Zuma-oorlog. Verskeie landsburgers het verlede week adjunkhoofregter Raymond Zondo se kant van die kamp geprys met geregtigheid wat oënskynlik uiteindelik geseëvier het – oudpres. Jacob Zuma is op pad tronk toe.

Tog is Zuma nie op pad tronk toe nie. In ʼn uiters voorspelbare stap het Zuma oor die naweek derduisende ondersteuners en Zoeloe-krygers by sy Nkandla-koningryk ontvang. Soos wat hy dit stel, was ondersteuners daar uit eie beweging en met die uitsluitlike doel om teen ongeregtigheid te veg.

Hierdie ongeregtigheid wesende die feit dat Zuma – die ewige slagoffer van onderdrukking – à la apartheidstaat sonder verhoor tronk toe gestuur word. Zuma en sy ondersteuners het daarom oor die naweek in protes opgestaan teen sy onregverdige vervolging.

Tydens hierdie byeenkoms het meer as 3 000 ondersteuners bymekaargekom, in ʼn stadium gebraai, gedrink, tussendeur joernaliste gedreig en aangeval, feitlik alle inperkingsregulasies oortree en ook skote in die lug afgevuur. Bronne berig dat daar oor die naweek, veral gisteraand, ʼn feestelike atmosfeer geheers het.

Daar was immers iets om te vier – Zuma het weereens die regsorde kliphard met ʼn vuis in die gesig geslaan en ook daarmee weggekom. Enigeen wat eerlik na Zuma se geskiedenis met reg en geregtigheid gaan kyk het, sou voorspel dat hy homself nooit of te nimmer Sondag aan die polisie sou oorhandig nie. Ten spyte van wat die Konstitusionele Hof in sy uitspraak verduidelik het, is hy egter ook nie Sondag deur die minister van polisie en die nasionale polisiekommissaris na die tronk vergesel nie.

Dit natuurlik weens die twee dringende aansoeke wat Zuma en sy regspan verlede week onderskeidelik voor die Konstitusionele Hof en die Pietermaritzburgse hooggeregshof gebring het. In hierdie aansoeke poog hy basies om tronkstraf vry te spring op die gronde dat hy nie ʼn regverdige verhoor gehad het nie. Hoewel hierdie uiteraard nie waar is nie, het die grondwethof toegestem om sy aansoek aan te hoor. Dit is deur verskeie regskenners as uiters vreemd, baie ongewoon en selfs absoluut absurd bestempel. Dr. Llewelyn Curlewis, strafregkenner, verduidelik hoe hierdie aansoek eintlik summier van die hand met ʼn gepaardgaande kostebevel gewys moes word: “Dit maak ʼn bespotting van die reg.”

Hierdie stelling is ook blykbaar oudpresident Zuma se persoonlike lewensleuse. Zuma se nuutste strategie in die ontduiking en belediging van die reg is om duisende ondersteuners as menseskild te gebruik. Hy het self Sondag genoem hoe die polisie hom nie in hegtenis kan neem solank as wat sy ondersteuners daar is nie. Zuma het duidelik besluit dat nóg oranje nóg verantwoordingdoening kleure is wat by hom pas.

Hy stel dit natuurlik herhaaldelik dat hy sommer vandag al met liefde tronk toe sou gaan as daar nie so ʼn ongeregtigheid teen hom gepleeg is nie. Zuma is bloot bang dat die demokratiese Suid-Afrika weens ʼn persoonlike vendetta teen hom net so onderdrukkend soos die apartheidstaat word. Tronkstraf word nie ontduik omdat hy ʼn vyand van die gereg is nie, maar eerder omdat die gereg ʼn vyand van hom maak.

ʼn Verdere rede waarom hy egter nie tronk toe kan gaan nie, is omdat tronkstraf midde in ʼn pandemie weens sy ouderdom en gesondheidstoestand vir hom op doodstraf sal neerkom. Sy gesondheidstoestand en ouderdom moet eerder, veral in die lig van die pandemie, as versagtende omstandighede oorweeg word. (In die lig van die feit dat hy natuurlik nooit ʼn regverdige verhoor gehad het nie, kon hy dit egter nie eers opper nie – wat ʼn jammerte!)

Dit is op hierdie punt waar Zuma se kapperjolle van die afgelope naweek die absolute perfekte weerspieëling word van sy afgelope 20 jaar se openbare “diens” as politikus – elite skynheiligheid deurtrek met eie belang.

Oudpres. Jacob Zuma tydens die naweek se mediakonferensie in Nkandla. (Foto: Emmanuel Croset/AFP)

Zuma het die afgelope naweek herhaaldelik verduidelik hoe sy swak gesondheid midde in ʼn pandemie sy tronkstraf in doodstraf sal verander. Dit impliseer natuurlik dat ouer, sieker mense vatbaar is vir hierdie virus en daarteen moet waak. Tog was sy afgelope naweek ook gekenmerk deur ʼn flagrante verontagsaming van feitlik alle inperkingsmaatreëls. Weens een of ander geheimsinnige mediese toestand kan Zuma blykbaar nie ʼn masker dra nie – so ook het hy die afgelope naweek nooit ʼn masker gedra nie.

Weens sy persoonlike toedoen het hy derduisende mense blootgestel in ʼn superverspreidersgeleentheid en hulle eintlik aangemoedig om alle inperkingsmaatreëls te verontagsaam. Wat ʼn mens ook al van die huidige vlak 4-inperking dink, is ʼn samedromming van duisende mense, tydens ʼn derde Covid-golf, sonder maskers, in ʼn land wat steier in sy inentingspogings werklik dwaas. So ʼn samedromming wat deur ʼn “leier” aangemoedig word, is ook net roekeloos. Zuma wat dan daarna in eie belang agter dieselfde virus wil skuil, kom doodeenvoudig neer op skreiende skynheiligheid.

Is dit dan ook nie eintlik die perfekte beskrywing van Zuma se geskiedenis as politikus nie? Hy gee regtig nie om oor die welstand en veiligheid van sy eie mense nie. Indien hy hulle as menseskild kan gebruik, sal hy dit nie van die hand wys nie. Indien elkeen van daardie mense Covid kry, honderde ernstig siek word of selfs doodgaan, is dit seker maar so – ten minste word daar teen sý ongeregtigheid geveg. Indien hy dan in blatante skynheiligheid, vir persoonlike gewin agter presies dieselfde virus kan skuil waaraan hy sy ondersteuners blootstel, is dit eintlik ʼn fantastiese bonus.

Solank as wat hy hierby kan baat, is dit die moeite werd – ongeag die prys wat die mense dalk daarvoor sal betaal.

Sodoende is Zuma selfs in sy ondergang ʼn selfsugtige elite politikus wat gewone mense soos weggooibare wapens vir persoonlike belang gebruik. Die enigste morele standaarde en maatstaf wat hy oënskynlik handhaaf, is of hy en sy belange bevorder word. As skadu van ʼn Marie Antoinette bulder Zuma ook dat die mense maar koek kan eet. Hulle moontlike lyding of ongeluk is vanuit die troon van elite narcissisme ʼn onbenullige krummel.

Waarom sal mense se eie welstand nou soveel saak maak as hulle die glorieryke en historiese geleentheid kry om in die stryd om Zuma se vryheid te veg?