Deurbraak vir pa om kind te kan sien

(Argieffoto: Anja van der Merwe)

’n Pa van Hammanskraal buite Pretoria wat vir byna drie jaar lank hand en tand baklei het om sy sewejarige dogter te sien, is in die wolke nadat hy vandeesweek ’n oorwinning in die hof oor sy dogter se ma behaal het.

Die hooggeregshof in Pretoria het bevind dat dit in die dogter se beste belang is om toegang tot albei haar ouers te hê. Die kind se ma en ouma is boonop opgeskorte tronkstraf opgelê, nadat hulle ʼn vroeëre bevel van die hof verontagsaam het deur te weier dat die dogter haar pa sien.

Die dogter se ma, met wie die applikant tot Februarie 2019 in ʼn verhouding betrokke was, het geweier dat die applikant sy dogter sien nadat hul paaie geskei het. Hy het hom gevolglik in 2019 tot die kinderhof gewend om kontak met sy dogter te kan kry. Die saak is egter herhaaldelik uitgestel weens verskeie redes. Die pa het gefrustreerd geraak en die hofsaak voorlopig laat vaar.

ʼn Jaar gelede het hy egter besluit om die regsfirma Ulrich Roux & Associates te nader om die saak verder te voer. Vanessa Fernihough en Matthew Gary Temlett is as regsverteenwoordigers aan hom toegewys.

“Ons is terug na die kinderhof, maar die saak is weer herhaaldelik uitgestel. As daar nie tegniese probleme was nie, was die landdros nie beskikbaar nie of daar was allerhande verskonings van die ma se kant af,” sê Fernihough aan Maroela Media.

Volgens Fernihough was die kinderhof se beslissing dat die pa nie kontak met die kind mag hê nie, nie in die beste belang van die kind nie.

“Die ma het verskeie bewerings teen die pa gemaak as rede waarom hy nie kontak met sy dogter mag hê nie. Sy kon egter nie een van dié bewerings bewys nie.”

Dié bewerings sluit in dat die pa kwansuis tradisionele rituele op die dogter uitgevoer het en dat hy aggressief kan voorkom. Sy het ook beweer dat hy sy dogter verlaat en verwerp het. Geen van die bewerings is egter met konkrete bewyse gestaaf nie.

Volgens Fernihough het die dogter nie tydens die hofsaak by die ma gewoon nie, maar by haar ouma.

Fernihough het middel verlede jaar besluit om die saak direk na die hooggeregshof te neem. “Ons het die hooggeregshof op ’n dringende basis genader om ’n tussentydse bevel te kry in verband met die pa se kontak met die kind.

“Die hooggeregshof het goedgekeur dat die pa sy dogter twee keer per week – onder die toesig van ’n maatskaplike werker – mag sien.”

Teen daardie tyd het die pa sy dogter vir amper drie jaar nie gesien nie.

Volgens Fernihough het die ouma die eerste kontaksessie glo geweier. Met die tweede sessie kon nie pa nie veel tyd saam met sy dogter deurbring nie omdat die ouma en ma die kind glo laat by hom afgelaai het.

“Tydens die tweede sessie het die dogter uit haar eie vir haar pa ’n drukkie gegee. Dit was vir hom ’n groot oorwinning.”

Dit was egter die laaste sessie wat hy met sy dogter gehad het, want daarna het die ma en ouma weer eens alle kontak tussen pa en dogter verbied.

Fernihough sê die regspan het in Oktober verlede jaar weer die hof genader, waarna die hof die kontaksessies weer goedgekeur het.

“Die ma en ouma het egter versuim om die dogter na die sessies te neem. Hulle het elke keer ’n ander verskoning gehad waarom sy nie haar pa mag sien nie.”

Fernihough het in Januarie vanjaar ’n hofaansoek by die hooggeregshof ingedien waarin sy gevra het dat die ma en ouma van minagting van die hof aangekla moet word.

Die hof het Dinsdag die ma en ouma skuldig bevind op aanklag van minagting van die hof. Hulle is tot 30 jaar direkte gevangenisstraf gevonnis, wat vir vyf jaar opgeskort is, mits hulle die hooggeregshofbevel wat die pa se kontak met sy dogter reguleer nakom.

Regter Justice Mabuse het gesê lasbriewe vir die ma en ouma se inhegtenisneming sal uitgereik word indien hulle die hofbevel weer verontagsaam.

“Dit is menslik onverstaanbaar waarom een ouer die ander ouer se reg van toegang tot hul eie kind weier,” het Mabuse in die hof gesê.

“Ongeag die probleme en konflik wat ouers met mekaar het, moet die kinders nooit as gevolg daarvan ly nie.”

Die pa kan voorlopig weer sy dogter twee keer per week sien – onder die toesig van ’n maatskaplike werker. “Hoe gemakliker die kind met die situasie word, hoe meer sal hy haar kan sien,” sê Fernihough.

Fernihough is van mening die regter se beslissing is ’n stap in die regte rigting ten opsigte van ouervervreemding.

“Dit is in die beste belang van die kind om albei sy of haar ouers te sien en dit is goed dat die hof dit besef. Ek is bly die regstelsel het nie hierdie pa in die steek gelaat nie.”