Pippie, vyf jaar later: ‘Ek sê elke dag dankie dat sy nóg myne is’

Pippie Kruger tydens onlangse seevakansie. Foto: Verskaf

Op Oujaarsaand, vyf jaar gelede, het die Kruger-gesin van Lephalale (Ellisras) in Limpopo se lewe handomkeer verander. ʼn Bottel met vuuraansteekjel het tydens ʼn familiebraai in pa Erwin se hande ontplof. Die jel het op hom en sy dogtertjie, Isabelle, oftewel Pippie, geval en gebrand. Sy is kritiek beseer, maar het die nagmerrie wonderbaarlik oorleef en vandag is die gesin se geloof sterker as ooit.

Pippie was twee jaar oud toe die voorval in 2011 gebeur het. Sy het 80% derdegraadse brandwonde oor haar hele lyfie opgedoen. Sy het in Junie 2012 baanbrekerchirurgie in ʼn Johannesburgse hospitaal ontvang waartydens haar eie gekloonde vel, wat in ʼn laboratorium in Boston gekweek is, op haar wonde oorgeplant is. Nou staan almal verstom oor die merkwaardige vordering wat sy gemaak het en haar verhaal raak steeds talle mense se harte aan.

“Dit is vir ons ʼn groot blessing, dat sy ná vyf jaar nie regtig trauma oorgehou het nie. Sy lag en klets heeltyd en blaas net soentjies. Die dag as sy huil, dan weet jy iets is fout. Sy kry nie nagmerries nie. Sy huil wel nog as sy ’n ambulans se sirene hoor. Pippie is nie bang vir vuur nie; inteendeel, ek is die een wat haar daarvan moet weghou,” het ma Anice Barnard Kruger Maandag aan Maroela Media gesê.

Pippie word in Junie agt jaar oud, maar is nog nie skoolgereed nie. Sy is nog afhanklik van ʼn loopring as sy self wil loop, maar raak vinnig moeg. Sy kan ook nog nie vol sinne praat nie.

“Maar elke dag gaan dit bietjie beter; elke dag verras sy ons met iets nuuts. Sy vorder stadig maar seker.”

Anice sien voltyds na Pippie om en behartig meestal haar fisioterapie en opvoeding. “Hier is nie rêrig voldoende behandeling vir Pippie in Ellisras nie, so ek noem dit maar eerder mammaterapie. Sy raak lekker skelm, sy begin nou kruip. Dis meestal soos ʼn leporard crawl as niemand kyk nie, en sy sit self al is dit vir ʼn rukkie,” skerts Anice.

Volgens Anice is Dora the Explorer, ʼn kinderkarakter op televisie, vir Pippie soos ʼn onderwyseres. Sy kan al mooi onderskei tussen kleure en tel hoeveel soentjies sy blaas – tot by 10.

Pippie op Kersdag

Haar boetie, Arno (6), is haar “bodyguard” en noudat hy al ouer is, kan hulle lekker saam met mekaar speel. “Sy put deesdae baie genot daaruit om hom te terg en sal enigiets doen om reaksie uit te lok. Sy noem hom Cheeky omdat hy lekker wintie is.”

Verder is Pippie lief daarvoor om laat te slaap en het steeds ʼn groot liefde vir perde, wat sy “Noenoes” noem. “O, en sy groei lekker vinnig en eet ons uit die huis uit. Sy het nie juis ʼn soettand nie; sy is ʼn regte boeremeisie en mal oor vleis, veral biltong. En sy is mal oor enige musiek van Bobby [van Jaarsveld]. Sy sê Bobby is hare en sy gaan eendag met hom trou.”

Aangesien die steenkoolmyndorpie nie die behoorlike rehabilitasiegeriewe het om aan Pippie se behoeftes te voldoen nie, gaan Anice-hulle haar in Februarie weer na die rehabilitasiesentrum in Aucklandpark, Johannesburg, neem vir nog ʼn paar sessies behandeling.

“Die belangrikste nou vir ons is spraak. Sy kan net sinnetjies van vier woorde maak. Sy wil graag praat, maar sy kry dit nie reg om haar behoorlik uit te druk nie.”

Anice sê die afgelope vyf jaar het sy geleer om eenhonderd persent op God te vertrou en haar geloof was nog nooit so sterk soos nou nie. Sy het veral ook geleer om haar instink te vertrou en te volg.

Haar boodskap aan mense wat deur ʼn beproewing gaan, is om nooit moed op te gee nie. “Vertrou op God en moenie bang wees om hulp te aanvaar nie. Daar is baie mense wat sal help, mense wat regtig wil help.”

Sy en Pippie word gereeld as spesiale gaste na geleenthede genooi om oor Pippie se wonderverhaal te praat. “Sy is mal oor die aandag. Ek self is nog nie ʼn professionele openbare spreker nie, maar haar storie moet vertel en gedeel word. Ek sê elke dag dankie dat sy nóg myne is.”

Lees die vorige berigte oor Pippie op Maroela Media