Renate Barnard sê oor haar bedanking

Lt.kol. Renate Barnard sê haar besluit om uit die polisie te bedank was een van die moeilikste besluite in haar lewe.

“Die besluit om my trotse loopbaan in ‘n organisasie waarin ek letterlik grootgeword het te beëindig, was sekerlik een van die moeilikste keuses in my lewe en was baie beslis nie ‘n impulsiewe besluit nie.“

“RENATE BARNARD LOS DIE POLISIE”, “POLICE COLONEL QUITS AFTER PROMOTION BATTLE”. Só word die nuus op lamppale uitgebasuin. “My telefoon, Whatsapp, BBM en Facebook gons. Almal wil weet waarom, hoekom nou , wat gaan nou van die saak word? Daar is groot verbasing, verwyte en kritiek uit verskeie oorde.”

Barnard sê sy hardloop nie weg nie. “Ek gee nie op nie – ek het die stryd gestry en alleen in die getuiebank gestaan en geveg vir dit waarvoor ek glo. Ek hoop dat ons sukses sal hê by die konstitusionele hof en dat daar ‘n presedent geskep kan word om die staat te dwing om regstellende aksie regverdig toe te pas. Vir myself gaan die lewe aan. Ek het ‘n baie goeie aanbod uit die private sektor ontvang. Ek het nie ‘job-hunting’ gedoen nie,” voeg sy by. “Die geleentheid het op my pad gekom en ek het na lang gesprekke met my Hemelse Vader besluit om die groot stap te neem en die aanbod te aanvaar.”

Barnard sê haar passie is steeds om mense te help. “Om hulle te motiveer en saam hulle te glo dat daar wel ‘n toekoms in die nuwe Suid Afrika is vir ons en ons kinders – ongeag velkleur.” Barnard sê voor sy die formele proses rakende haar bedanking uit die SAPD begin het, het sy heel eerste die impak en moontlike gevolge van haar bedanking met Solidariteit se regsdienste bespreek. “Ek wou niks doen wat die saak en jare lange regstryd kon benadeel nie. Die realiteit is egter dat my bedanking geen invloed op die uitkoms van die saak sal hê nie, omrede die getuienis en die feite van diskriminasie deur die polisie nie deur my bedanking verander word nie.”

Barnard sê weens die aard van haar werk het sy op ‘n daaglikse basis met baie uitdagings wat deur polisiebeamptes hanteer moet word te doen gehad. “Ek het in my kapasiteit as polisiebeampte toenemend begin ervaar dat daar ‘n geweldige botsing is tussen my waardes as mens en as polisiebeampte wat deur die staatspresident aangestel is om wet en orde te handhaaf aan die eenkant en die huidige bestuur van die polisiediens aan die anderkant.”

“Ek het prestasie-oudits gedoen by verskeie afdelings op hoofkantoorvlak, sowel as by polisiestasies en ondersoek-eenhede op voetsoolvlak. Die gaping tussen topbestuur en hul siening van hoe die polisie bestuur moet word en die voetsoldate se siening en daaglikse ervaring het net al hoe groter geword. Daar was deur oudit-aanbevelings gepoog om die gaping te verklein, die probleme te identifiseer en werkbare oplossings te vind, maar tot my skok, verbasing en geweldige frustrasie was baie van my bevindinge uit die verslae gehaal of verander. Aanbevelings was in baie gevalle nooit geïmplementeer nie, omrede daar nie werklik teen wanbestuurders opgetree word nie. In sommige gevalle was van die ‘oortreders’ eerder bevorder as aangespreek.”

Barnard sê die stryd teen onreg en die verkeerde toepassing van regstellende aksie was die laaste paar jaar een van die grootste dryfvere in haar lewe. “Met behulp van die mees professionele vakbond in Suid-Afrika het ons die nege jaar lange geveg begin om ‘n diskriminerende sisteem en ideologie aan te vat. Ons het beide die soet smaak van oorwinning en die bitter beker van verloor gesmaak, maar opgee en handdoek ingooi was nooit ter sprake nie. Tot in die hoogste hof in die land is die saak van ‘Solidariteit namens Barnard vs. SAPD’ gevoer. Die saak het talle mense (polisielede, publiek – wit en swart) hoop gegee en laat glo dat daar wel ‘n plek in die son is vir ieder en elk in die nuwe ‘vry’ Suid Afrika. Uitspraak word tans nog afgewag.”

“Ek het verskeie lede (wit en swart) bygestaan tydens griewe-prosedures teen onbillike arbeidspraktyke in die polisie en het met verstomming kennis geneem van die arrogansie van sekere topbestuurders in die hantering van lede se wettige griewe. Prosesse wat deur middel van onderhandeling tussen polisiebestuur en die erkende vakbonde in die SAPD daargestel is, word blatant deur topbestuur geskend en verbreek.”

“Die feit dat onbevoegde, onervare politieke aanstellings aan die orde van die dag is ten koste van lojale, ervare polisielede wat die passie het om werklik te beskerm en te dien, het my hart op ‘n daaglikse basis gebreek. Dit vat aan enige mens om ‘n bekwame, bevoegde ‘gebore’ polisieman met meer as 21 jaar se operasionele polisiediens in jou kantoor te sien sit en huil uit moedeloosheid, magteloosheid en woede omdat hulle sy junior konstabel (wat glad nie aan enige vereistes van die pos voldoen nie) bo hom (wat met twee range en 18 jaar diens haar senior was) aan te stel. Die onreg is skreiend en die bestuur se hantering daarvan arrogant en onverbiddelik. En dit terwyl mense in die land doodgaan en die polisiediens al hoe meer disfunksioneel word. Ek kan maar net hoop en bid dat daar ‘n draaipunt sal kom en dat die polisiediens weer in ere herstel sal word,” sê Barnard.

Lees ook:
Renate Barnard bedank uit polisie