SA man wat oorboord val ‘na veiligheid gebid’

Erastus Beukes (Foto: Facebook)

’n 22-jarige Suid-Afrikaner het homself “na veiligheid gebid” nadat hy oorboord geval het in die Stille Oseaan.

Hugo Hattingh (31) was saam met Erastus (Ras) Beukes (22) en Mark Oknienski (42) van Singapoer op ʼn seiljag na Nieu-Seeland onderweg toe die voorval op 13 September plaasgevind het.

“Die weer was pragtig, daar was amper geen wind nie en die see was stil,” het Hattingh gesê. “Ons het almal gou om 10:30 bymekaar gekom om ons roete te bespreek. Ras het net klaar wasgoed gewas. Ons almal was baie ontspanne.”

Hattingh het na binne gegaan om te rus en Mark het kort daarna dieselfde gedoen terwyl Ras besig was om sy wasgoed op te hang.

“Teen 11:30 is ek buitentoe om te kyk of alles nog reg is. Ek het nie vir Ras gesien nie. ʼn Onheilspellende gevoel het by my opgekom, en ek het begin roep na Ras. Ek het in al die kajuite gaan kyk, maar kon hom nie opspoor nie.

“Op van my vorige seevaarte het die bemanning grappe gemaak deur te maak asof hulle verdwyn. Ek het geskree: ‘Ras, as jy hier iewers wegkruip gaan ek jou bl****m!’”

Hattingh het toe vir Oknienski ingelig dat Ras oorboord is. Al die noodgeval-protokol is uitgevoer en hulle het vir Ras begin soek met ʼn verkyker.

“My onmiddellike reaksie was om terug te gaan op die roete waarmee ons gekom het. Ek het vir Mark gevra wanneer laas hy vir Ras op die dek gehoor het. Mark het gesê dit was niks meer as 30 minute gelede nie.”

Hattingh het somme gemaak om uit te werk waar hulle vir Ras kan soek, met die seestrome, spoed en rigting waarin hulle gevaar het in gedagte. Hy het op ʼn afstand van 5 km uitgekom wat hulle moet deursoek.

Volgens Hattingh was daar bykans geen hoop om vir Ras te kry nie en die kans om hom lewend te kry, nog minder. “Hy kon sy kop gestamp het toe hy oorboord geval het,” het Hattingh gesê. “Ek het die enjin vol oopgemaak en ons het na Ras begin soek.”

Hattingh en Oknienski het na byna twee uur alle hoop laat vaar, maar toe sien Oknienski iets in die water dobber. Hattingh het nader gegaan en vir Ras aan ʼn omgedopte emmer sien vasklou.

“Hy was baie emosioneel toe ons hom weer op die boot kry. Hy het ons toe vertel wat gebeur het.”

Ras was besig om die wasgoed op te hang toe hy besluit het om die dek met seewater af te spoel. Hy het afgebuk om water met ʼn emmer op te skep, maar die water het hom oorboord geruk. Hy kon darem die emmer by hom hou en het dit omgedop om ʼn boei te vorm sodat hy daarmee kon dryf.

Die geraas van die enjin en die wind het verhoed dat Hattingh en Oknienski sy hulpkrete kon hoor.

“Ras het gesien hoe die seiljag wegseil, en het geweet hy is in die moeilikheid. Hy is ʼn baie gelowige man en hy het geweet hy moet vir ʼn wonderwerk begin bid. Hy het kalm gebly en geglo dat sy gebede verhoor sal word.”

Later het hulle uitgevind dat ander mense, wat in kennis gestel is van die noodgeval, ook begin bid het vir ʼn wonderwerk.

“As ons vyf minute later met die soektog begin het, of as ek die somme verkeerd gemaak het, of as  Mark nie die iets op die horison gesien het nie … as God nie ons gebede verhoor het nie. Ons gebede is deur God beantwoord!”

Die span is tans op pad na Kavieng in Papoea-Nieu-Guinee en het daarna nog ongeveer 25 dae om te gaan voordat hulle hul eindbestemming bereik. “Almal se gemoed is goed en ons is van plan om die seevaart te voltooi.”