Steve Hofmeyr: ‘baken van omgee’, ‘kampvegter’ of ‘politikus’?

Steve Hofmeyr. Foto: Burger Meyer/Maroela Media

Die sanger Steve Hofmeyr voel gevlei om as ‘n “baken van omgee” beskryf te word maar meen hy sal nie onmiddellik die politiek wil betree waar hy “ʼn agterbankuitsig op Julius Malema se sotlike sirkus in die parlement” sal hê nie.

Miljoen Stemme vir Steve, wat oorspronklik in Maart as ’n Facebook-groep gestig is ter ondersteuning van die sanger, het vroeër die week aangekondig dat hy op 15 en 16 Desember ʼn “Boere en Bikers-geloftefees” in die Bothaville-distrik in die Vrystaat aanbied. “Passiewe stilswye oor die moorde op ons plaasboere dui op ongeërgde goedkeuring en Miljoen Stemme vir Steve kan dit nie verder duld nie,” het die organisasie, wat later as ʼn niewinsgewende maatskappy geregistreer is, aangevoer oor die rede vir die byeenkoms. “Die gasspreker sal natuurlik niemand anders wees nie as ons eie baken van omgee, Steve Hofmeyr!”

Maroela Media het in reaksie hierop ʼn onderhoud met Hofmeyr gevoer:

In die lig van die Geloftefees wat gaan plaasvind, dink jy sulke geleenthede is nodig? Is die doel daarvan om bewustheid te skep of eerder om mense moed te gee?

Beide. Napoleon het reeds gesê dat as jy sy wapens afvat en hom net die vlae sou gee, hy die veldslag sou wen. Simbole is soms die laaste ding wat staande bly as jy in klein, minderheidsgroeperings funksioneer. Soos ons, die Boervolk, die Afrikaners, en Afrikaanses doen. Hierdie simbole neem ons dan desnoods ook aan in virtuele formaat, reeds omdat ons fisiese heugenis gevandaliseer word. Wat Paul Kruger (en Jan van Riebeeck – en God en Christus) simbolies vir my doen, staan onaangeraak van die antagonisme daarteen en die verskuiwing, verbanning, redigering of marginalisering daarvan kan dit nie troef nie. Ou nasionalisme is beslis sondebokke, maar sondebokke wat hersien moet word eerder as om uitgegooi te word saam met die baba, die badwater, die bestendigheid, die behoudendheid, die inbors en die braai.

Jy is uitgesproke oor plaasmoorde en sekere politieke kwessies. Dit het in ʼn mate gesorg dat jy gebrandmerk is. Sou jy iets anders gedoen het as dit wat jy die afgelope jaar gedoen het wat betref jou uitlatings en inskrywings op Twitter?

Ek staan hier beginselvas ongeag die finansiële pakslae wat dit my op die hals haal. Dat

• dit wat ek sê NIE rassisties is nie,
• dat alle onderskeid tussen rasse, volke, geslagte, groepe nie altyd rassisties is nie,
• dat die rassegesprek en rassisme nie dieselfde ding is nie,
• dat rasse bestaan en dat dit nie noodwendig ʼn slegte ding is nie,
• dat niemand my my vlak van paranoia sal voorskryf in die mees gewelddadige land ter wêreld nie,
• dat niks my sal maak akklimatiseer aan hierdie naargeestige substandaard nie,
• dat veralgemening meesal die rokie is wat homself oor ʼn vuurtjie span,
• dat swartes ʼn kollektiewe verantwoordelikheid het ten opsigte van die lewensverwagting wat hulle oor ander Suid Afrikaners uitspreek,
• dat swartes oor die algemeen verantwoordelik is vir wie hulle in bewind hou met hul oormag by die demokratiese stembus, en
• dat ek sonder uitputting sal streef na die universele regte van enige minderheidsgroep se afstig na selfbeskikking en selfstandigheid. My verhouding met ander volke is nie onder verdenking nie omdat ek met alle kleure en geure skouerskuur regoor die wêreld. Maar Suid Afrikaanse swart volke kom met ʼn “custom-built” toe-eieningstrofee, onderskryf deur die siek propaganda dat alles wat jy sien eintlik joune is en dit alles in die afwesigheid van ʼn tradisie van skryf en lees, en daarom konteks, plaasvind. So kan hulle byvoorbeeld die Marxistiese krummels uit Malema se mondhoeke oplek terwyl dit andersins 20 jaar gelede as ideologie liederlik gefaal en agtergelaat is as sogenaamde “redding” vir ontwikkelende lande.

Wat presies is dit van dié kwessies wat jou so na aan die hart lê en hoekom het jy besluit om jou daaroor uit te laat of daarvoor te veg?

Seker maar lewenskwaliteit (wat vreedsaamheid, lewensverwagting en ekonomie insluit) en omdat ek oud genoeg is om te onthou dat mense meer werd is en beter standaarde verdien. Daarby saam word ʼn groep, wat grootliks (95%) deel is van my volk, in volksuitwissende terme verwoes: by name die kommersiële boer. Swygsaamheid hier, is aandadigheid. Dan kring my pleitrede uit na die weeskindstatus wat ons taal, kultuur en tradisies moet geniet en die boeliebewind wat daaroor aangestel is. Onderliggend faal alles daarmee saam, jou ekonomie, jou instellings, jou oorlewing en uiteindelik jou trots. My konserte is klein nostalgiese opeisings daarvan, in ruimtes waar ons weer vrylik kan asemhaal tussen die verse van Die Stem.

In die verklaring word jy beskryf as ʼn “baken van omgee”. Is dit wat jy wil wees of het jy ander ideale in terme van die kwessies waarvoor jy as ʼn kampvegter gesien kan word?

Ek voel gevlei en is dankbaar, en ja, die maatskaplike gegewe is onderliggend aan alles. Maar dit is ook ideologies, kultureel en polities en daarom die aktivisme. Maar dis seker nie vreemd om te baklei vir ʼn mate van selfbeskikking onder ʼn vaandel genaamd “omgee” nie. Polities is ons uitgelewer aan die spektrum opinies onder ons eie mense, ook wit mense in die breë, en in welke mate hulle die Swartbewussynscredo omarm. As jy apartheid voor die voet afskiet as boos, moet jy gewillig wees om voor die voet jou erfporsie en die van jou kinders op daardie altaar te verbrand. Die somtotaal van my studies en lees en navorsing bring my ALLERMINS by die gevolgtrekking dat een nasie, ras en volk die verantwoordelikheid moet dra vir die hele wêreld se nederlae, ekonomiese lamsakkigheid, politieke verlamming en ander antropologiese agterstande. Vir my was die 1992 Gelykbreekpunt, ʼn redelike wegspringplek. Maar ek was jonk en naïef.

Wat is dit wat jy wil sien gebeur in terme van Suid-Afrika en die kwessies wat jy aanspreek?

Ek sien NIE sekere rasse as verhewe nie. Enige groep kan seker enigiets vermag. Dit beteken natuurlik nie alle groepe doen nie. Ek soek minder ontkenning en meer eerlikheid hieroor. Almal by die tafel is effe onder verdenking en sal moet kompromitteer. Ja, ek weet, ʼn kinderlike hersenskim. Daarom verlang ek niks minder as totale selfbeskikking nie, alleen omdat my voormalige grootmoedigheid om JA te stem vir ʼn land wat almal kon deel in my gesig teruggesmyt is en my respek vir alle Suid-Afrikaners uiteindelik niks minder was nie as ʼn dolk in die hart van my volkie (en ras); ek soek duidelikheid oor die definisies van die groot woorde, soos transformasie, bemagtiging, eenheid, regstellende aksie, toegangsvereistes, rassevoorkeurebeleid, sodat ons daar binne kan leer wat van ons verwag word as Suid Afrikaners; ek verlang na die leierskap van my regerings, eerder as die ideologies beheerde mag van ʼn paar sotte; maar my grootste gebed is om nie deur ander nasies regeer te word nie (wat ironies ʼn grondwetlike en universele reg is).

Hoe voel jy oor die kritiek wat jy weens jou uitlatings op die hals gehaal het? Pla dit jou of voel jy “it comes with the territory”?

Dit doen ongelukkig. Maar ek moet ook AL die tekens lees. As ek die Progressiewe Engelse-, Afrosentriese Swart- en Liberale Afrikaanse media moes glo, sou die sing van Die Stem ʼn godskreiende boosheid wees. Maar as ek my kontrakte lees, lui dit so: ons vra u om asseblief te kom sing in Florisfontein ALLEEN as u AL vier verse van Die Stem sal sing….

Dan is daar toenemend die teken dat ek nie net ʼn groter getal opinies onder die Suid Afrikaners verteenwoordig as wat voorgegee word nie, maar moontlik die meerderheidstem het onder Afrikaners self. Baie wil hê ek moet dit polities toets, maar dan wen jy niks minder nie as ʼn uur of wat in ʼn wegwedstryd, op meerderheidsboelies se tuisveld, met ʼn agterbankuitsig op Julius Malema se sotlike sirkus in die parlement. Ek wil eers my tyd op ʼn paar ander plekke mors.