Alles vir die sleutelwoord "#JongStemme"

Die magstryd tussen vakbond en regering is egter niks nuut nie. Die septer word reeds in verskeie sektore eerder deur vakbonde geswaai, in plaas van deur die staatsdepartemente wat dit na regte behoort te doen, skryf Walden van der Walt, ’n matriekleerder aan die Hoërskool Stellenbosch.

Hierdie taal strek oor die Vrystaat se vlaktes en delf diep in die klowe van die Drakensberge waar dit op ’n tyd geëggo het, skryf Esmari Marais.

Ek voel dat hierdie eindelose geskree in die kuberruim ’n nuttelose oefening is, behalwe wanneer aksie daarmee saamloop. Woorde wek, maar voorbeelde trek, skryf Maree van den Berg.

Asof dit nie erg genoeg was om gedurende ’n pandemie matriek klaar te maak nie, voel dit vir jou asof jou eie pandemie nie end kry nie, want hier sit jy nog en wag vir die finale bevestiging dat jy dit gemaak het, skryf Kayla Vogler.

Moenie dat die glinster in jou oog die refleksie van ’n skerm word nie, skryf Elisma Olivier van Viljoenskroon in die Vrystaat.

Jou beroep en passie maak ʼn groot deel van jou identiteit uit, dit is dus belangrik om nie aan ander gehoor te gee wat nie in jou skoene was of is nie, skryf Lezahne Nel, ʼn student aan die NWU se Potchefstroom-kampus.

Vir een of ander rede is ons jongmense nie vreeslik gepla oor die geskiedenis nie. Daar is natuurlik verskeie redes hiervoor, skryf Daniël Goosen.

Ons lewe in ‘n tydperk waar dit ‘n skande is as iemand ‘n geestesversteuring het. Ons durf nie oor depressie of selfdood onder die jeug praat nie, dis ‘n verbode onderwerp, skryf Megan Chippett, ‘n 21-jarige onderwysstudent van Pretoria.

Hierdie vooruitsig is belangrik in Suid-Afrika waar die idee dat die meerderheid altyd moet regeer, té dikwels tot die normalisering van lae standaarde lei, byvoorbeeld dat daar slegs een taal moet wees of slegs een kulturele regime wat ten alle koste nie die meerderheid moet uitsluit nie.