[Foto’s] Padtoets: Ratkas die vlieg in Everest se salf

Ford Everest 2.2 4WD XLS (Foto: Ford)

Ons het onlangs ’n Ford Everest 2.2 4WD XLS handrat op toets gehad. Dit is ’n mooi voertuig en wel nie só gewild soos ek aanvanklik gedink het nie. Die rede is dalk die Everest se ratverhoudings. Ek’t dié doring in my voet al met die Ranger ondervind.

Kom ek verduidelik. Die Ford Ranger en Everest deel onderstelle en dryfstelsels. Die 2.2 viersilinder-dieselenjin in beide is puik. Dié enjin bied 118 kW en 385 Nm en is indrukwekkend lig op brandstof. Dit is nog lekker stil ook. Wat wel pla, is die gaping tussen tweede en derde rat. Die eerste twee ratte is baie kort, en dan is daar ’n reusegaping tussen die volgende twee, waarna die gapings weer gelyk en billik is. Dit veroorsaak ’n onaangename ondervinding op die pad.

’n Mens kom dit effe agter as jy net rustig rondrits – as jy teen lae toere oorsit derde toe, dan wil die Everest vrek. Dit is heeltemal onintuïtief vir ’n diesel om hom so hard in die toere te druk in tweede sodat derde reg werk. Ek het ’n pel se karavaan met die Everest gesleep. Sy sleepvermoë is heel aanvaarbaar, behalwe daai gaping in die ratte wat veroorsaak dat jy die Everest tot by 3 500 r/min in tweede moet ry om net bo 2 000 r/min te wees in derde.

Die eksterieur is mooi en doelgerig. Die grondvryhoogte van 225 mm is billik, maar nie klasleidend nie. Die binneruim is waar die Ford vir my lekker pas. Ek hou van die uitleg en die materiale wat gebruik word. Die derde ry sitplekke se meganisme werk vir my lekker en is ’n mooier oplossing as in die Fortuner. Daar is klimaatbeheer vir die agterste passasiers soos met die mededingers.

Ford Everest 2.2 4WD XLS (Foto: Ford)

Ritgehalte in die Everest is indrukwekkend. Ek’t nog nie die Pajero Sport bestuur nie, maar ons kry binnekort ’n beurt. Die huidige Fortuner beïndruk ook, so ritgehalte en padhouvermoë in dié klas voertuie het reusestappe in die regte rigting gemaak dié jaar. Ek hou veral van die gevoel aan die Everest se stuur. Lekker styf en positief, geen geraai-raai waarheen mens op pad is nie.

Die Everest is beslis ’n opsie indien mens ’n sewesitplek-sportnutsvoertuig met ’n leerraamonderstel wil besit. Die mededingers is uiters bekwaam en lieflike sleepvoertuie. Ek weet net, die Fortuner se ratkas is myle beter as die Everest s’n. Mooi, egalige gapings wat gladde versnelling bied. Ek ken nie die nuwe 8 spoed-ratkas in die Pajero nie, so kan nog nie daaroor kommentaar lewer nie. Toets hulle almal, dalk is die ratverhoudings nie vir jou so ’n groot probleem soos vir my nie.

Die reeks lyk só:

Die reeks word gedek deur ’n 4 jaar/120 000 km-waarborg en ’n 5 jaar/100 000 km-diensplan.

Die kompetisie lyk só:

Die Fortuner en Pajero Sport het beide outomatiese ratkaste en die Everest ’n handrat. Die Pajero Sport het nie ’n intreemodel nie en kompeteer meer met die 3.2, dus is sy prys hoog. Die Toyota is R40 000 goedkoper as die Ford, en het ’n outomatiese ratkas met goeie ratverhoudings en is dus my keuse.