Padtoets: Dié karretjie skitter in sy eenvoud       

Die Suzuki Celerio. Foto: Verskaf

Vir die meeste mense is ʼn motor letterlik ʼn vorm van vervoer. Dit moet goedkoop wees, maklik om te bestuur en belangrikste van alles – lig op brandstof. Vir ʼn klein persentasie van die bevolking is vuurvretende V8’s hul droom, maar die meeste mense soek net ʼn karretjie.

Suzuki is ʼn handelsmerk wat tans die een toekenning na die ander opraap. Hulle bly getrou aan wat Suzuki goed doen – eenvoudige, klein rygoed. Die kleinste, die Celerio, is ietwat van ʼn verrassing vir my. Gewoonlik is ʼn mens geneig om met minder tevrede te wees, want dis goedkoop. Wat die Celerio betref is dit egter nie die geval nie.

Die binneruim van die Suzuki Celerio. Foto: Verskaf

Die Suzuki Celerio het ʼn eenvoudige luikrugontwerp – maar is glad nie lelik nie. Tot sy klein wieletjies lyk nie buite verhouding tot die res van die voertuig nie. Die binneruim is doelgerig uitgelê, sonder enige foefies. Die spasie binne is indrukwekkend as ‘n mens die voertuig se dimensies in ag neem.

Daar is tot ʼn paar oulike luukshede in die Celerio. Daar is kragstuur, elektriese vensters, Bluetooth, twee lugsakke en ABS. Drie dekades gelede was sulke funksies net op ʼn Mercedes-Benz S-Klas te vinde.

Waar die Celerio’tjie vir my uitblink is met sy dryfstelsel. Daar is ʼn puik 998 cc atmosferiese driesilinderenjin gekoppel aan ʼn doodgewone 5-spoed handrat. Kyk, ek sê dit nog altyd, en sal dit weer hier herhaal: Suzuki maak vir my tans van die lekkerste enjins. Ek sluit die nuwe kleinkapasiteit turbo-enjins hierby in. Suzuki se kragkurwe en versnellerreaksie is puik gekalibreer. Jy kan regtig rustig rondploeter in die verkeer sonder ʼn gestamp en stoot, en indien jy haastig wil wees, gaan ʼn rat of twee terug en laat die toere bo 4 500 r/min klim, dan voel die Celerio net so sterk soos enige nuwe turbo-kontrepsie. Die enjintjie bied 50 kW en 90 Nm, heel voldoende vir dié soort voertuig.

Die binneruim van die Suzuki Celerio. Foto: Verskaf

Die vering en ritgehalte op die Celerio beïndruk ook. ʼn Mens moet onthou dat die Celerio ʼn piepklein asafstand het, so die feit dat hy so rustig en stabiel ry op die snelweg is voorwaar ʼn prestasie. Ja, die kattebak is nie reusagtig nie, maar dit is regtig ʼn intreevoertuig vir jong mense wat net begin, of mense wat afskaal en nie meer kinders het om rond te karwy nie.

As ʼn mens dink aan stapelmodelle uit die verlede soos die Golfie, Uno en Atoz … dit was klein tjorre wat goeie waarde gebied het. In dié klas, sal ek sê jou R156 000 kan nie ʼn beter splinternuwe voertuig koop nie.

Gaan toetsbestuur beslis een, jy sal moontlik net so beïndruk wees soos ek.

Die reeks lyk só:

Die kompetisie lyk só:

Dié segment is nogal wydverspreid. Die Renault Kwid en Datsun Go is beslis goedkoper, en ʼn mens voel dit. Die Kia Picanto en Celerio is die naaste mededingers en gaan hard vuis slaan met mekaar. Ek sit die duurder mededingers by, maar dié segment is regtig prys sensitief. Ek dink die Celerio is ʼn puik waarde proposisie.