Gerrie Myburgh skryf:
ʼn Kommunistiese ondersteuner hou ʼn bord vas met ʼn portret van die Sowjetleier, Josef Stalin, by Stalin se graf op die 139ste herdenking van sy geboorte in Moskou, Rusland. (Foto: Pavel Golovkin, AP)
Die oorlog in die Oekraïne is ʼn komplekse konflik en dit vereis ʼn diepgaande begrip van die land se geskiedenis, politiek, ekonomie en kultuur om dit behoorlik te kan ontleed.
Dit sluit ook ʼn begrip in van Rusland se rol in die konflik, asook die belange en beleide van ander lande soos die Verenigde State en Europese Unie.
Die meeste Afrikaanse media-uitsette ontbreek egter dikwels hierdie vlak van insig en kennis. In baie gevalle word berigte oor die oorlog gebaseer op oppervlakkige, onvolledige of selfs verdraaide inligting.
Hierdie berigte fokus dikwels op sensasionele aspekte van die konflik, soos geweld en menslike lyding, eerder as om te probeer om die onderliggende oorsake en implikasies daarvan te ontleed.
Daar is ook ʼn algemene gebrek aan kritiese denke in baie van hierdie berigte. Dit beteken dat hulle nie bevraagteken of uitdaag nie, maar eerder hulle klakkeloos herhaal wat ander sê. Hierdie benadering dra by tot ʼn vereenvoudigde en eensydige siening van die konflik.
Dit is beslis moontlik vir Afrikaanse media om beter werk te doen met verslaggewing oor die oorlog in Oekraïne. Dit sal egter vereis dat hulle meer tyd en moeite spandeer om hulself in te lig oor die kwessies wat betrokke is, meer kreatiewe denke uitoefen in hul analise daarvan, en meer balans bied deur verskillende perspektiewe weer te gee.
Dit is algemeen dat propagandiste van enige aard selektiewe feite gebruik om hul boodskappe te bevorder. Dit geld vir anti-Russiese propagandiste, net soos dit geld vir diegene wat enige ander land of groep teiken.
Anti-Russiese propagandiste kan byvoorbeeld kies om net oor Rusland se militêre optrede in plekke soos Oekraïne of Sirië te praat, sonder om die geopolitieke konteks, waarin hierdie optrede plaasvind, te bespreek. Hulle kan ook kies om slegs negatiewe stories oor Rusland uit te lig, terwyl hulle positiewe ontwikkelings ignoreer.
Dit beteken nie dat alle kritiek teen Rusland ongeldig is nie. Maar dit is belangrik om bewus te wees van hoe propaganda werk en hoe dit ons persepsies kan beïnvloed. Dit is altyd ʼn goeie idee om verskillende bronne van inligting na te gaan en krities na alle beweringe te kyk, ongeag die oorsprong.
Die term “ʼn Rus onder elke bed” kom uit die tydperk van die Koue Oorlog toe daar ʼn intense vrees vir kommunisme in die Weste was. Dit verwys na die idee dat daar ʼn kommunistiese spioen in elke hoekie en gaatjie was, gereed om die Westerse manier van lewe omver te werp.
Soos baie propagandategnieke, het dit ook gewerk deur bestaande vooroordele te versterk – in hierdie geval teen Rusland en China – en hierdie lande as ʼn bedreiging vir die Westerse manier van lewe voor te stel.
Russevrees, soos uitgebeeld deur Westerse media, is ʼn voortsetting van die Koue Oorlog-tydperk se anti-kommunistiese vrees. Dit is duidelik dat hierdie vrees en wantroue teenoor Rusland nog steeds voortduur in die hedendaagse Westerse samelewing.
En tog laat die Amrikaners derduidende immigrante in juis van kommunistiese agtergronde. Is dit nie ma wat aanleiding gegee het tot die linkse progressiewe groei in Amerika nie. Die sleutels is net so aan hierdie prograssiewe denkers gegee en nou sit Amerikaners met n generasie swak opgevoede sosialistiese “revolutionaries” wat moontlik nie weet hoe om hulle skoen veters vas te maak nie.
Die ironie is dat die immigrante uit kommunistiese agtergrone juis teen kommunisme en woke gedagtes gekant is. As die immigrante in Amerika stemreg kery, neig hulle om regs te stem eerder as links.
Oor die afgelope tien jaar het meer as 20 000 Sjinees gebore Amerikaanse burger Wetenskaplikes hulself hervestig in ander lande buite Amerika, die meeste daarvan, weer in Sjina, wat wel daarop aandui dat dit beter is om in Sjina te bly, as wat dit deesdae in Amerika is.
Deesdae maak dit geen verskil of mens “links” of “regs” stem in Amerika, aangesien beide hoofsaaklik deel is van die ” Uniparty” waarin hulle mekaar beskerm om aan bewind te bly, en nie op te tree in die belang van die land.
Gerrie, ek doen baie navorsing oor Rusland – in haar geheel: polities, sosiaal, kultureel, ens – en ek verdedig altyd vanuit daardie hoek. En dis nie net n ophemeling nie; ek is realisties. Tog is ek al sleggese. Leopold Scholtz het my n “Poetin internettrol wat in St Petersburg bly” genoem; op Vrye Weekblad is ek n “Poetin-fanboy”, en my feitilke kritiek is “samesweringsteoriee” of “breinskade”; op LitNet word ek summier gesensor; ek het my subskripsie tot Netwerk24 verlede week gekanselleer omdat ek moeg is om hulle blatante fopnuus, leuens en anti-Rusland propaganda uit te wys – die kommentare wat wel verskyn. Maroela is redelik gebalanseerd, en alhoewel kommentare soms erg gesny word, is daar n meer volwasse gesprek hier as op enige ander Afrikaanse media.
Paul Robinson was offisier in die Britse weermag [militere intelligensie]; vandag professor in Russies in Ottawa. Hy het n blog waar hy russehaat as irrasioneel tipeer; daar is geen logiese verlaring daarvoor nie.
Goeie skrywe Gerrie. Dit verstom my hoe oningelig joernaliste is oor die agtergrond van die oorlog in Oekraine. Al wat hulle weet is Biden good, Putin bad.
Ek is dankbaar vir al die sogenaamde ” Putin Fanboys” wat poog om die waarheid oor beide Rusland asook die konflik in die Oekraïne te laat seëvier.
Suid Afrika se lidmaatskap aan BRICS, tesame met die sanksies teen Rusland bied huidiglik baie geleenthede om goedere aan Rusland te lewer wat nie op die sanksie lys verskyn, tog sit Suid Afrikaners terug en wat vir beter dae, of dat die Weste vir ons ‘n been vanaf die tafel vir ons sal gooi.
Suid Afrikaners sukkel nog met die Westerse indoktrinasie oor beide Sjina asook Rusland, eerder as om self ondersoek in te stel na die werklike feite van beide se saak, asook hoe die Weste, veral Amerika, Suid Afrika ook as onderdane probeer hou, gekombineerd met hul gebrek aan waardes wat hulle probeer afdwing in die naam van sogenaamde “Demokrasie”.