#JongStemme: Ek dink met angs aan my toekoms!

Deur Alru Venter

Alru Venter.

Daar is tans baie onsekerheid in ons land as gevolg van die Covid-19-pandemie. Ek dink ek kan namens alle studente praat – veral dié wat naby aan die eindstreep is – dat ons angs ervaar as ons aan die toekoms dink.

Die eerste vraag wat ek gevra het toe die staat van afsondering aangekondig is, is of ek my graad sal kan klaarmaak. Hoe lank ons ingeperk gaan wees, is baie onduidelik. ’n Kort rukkie daarna kondig die universiteit aan dat ons aanlyn klas sal hê, wat my baie rustiger gemaak het. Maar toe ons daarmee begin het, besef ek dat dit regtig moeiliker is as wat dit klink. En daar begin dit weer, ek twyfel of ek my graad sal kan klaarmaak.

So hou ek maar ook die nuus dop terwyl ons aangaan, ingeperk tot ons huis, en sien hoe die syfers daagliks net slegter en slegter begin lyk. Die daaglikse besmettingsyfer is besig om baie vinnig, baie erger te word, en elke week kom daar nuwe ekonomiese vooruitskattings wat sê dat as ons nie nóú uit die staat van afsondering gaan kom nie, gaan dinge nog erger lyk.

As jy Facebook oopmaak, is daar nóg ’n berig wat sê dat nóg ’n besigheid heel moontlik gaan toemaak, en nóg soveel mense wat hulle werk gaan verloor. Dan wonder ek ook soms: Wat gaan gebeur as ek my graad nou suksesvol afhandel – gaan ek ooit werk kry? Want dit is ook gewoonlik in hierdie tyd, wat dit baie sleg gaan met besighede, wat die besighede wat dit wel maak, die mens met ’n masjien vervang om kostes te bespaar.

Ek is bang en ek is onseker, maar ek het baie beslis nie hoop verloor nie. Ek gaan nie handdoek ingooi nie, my familie ook nie, en ons as gemeenskap ook nie. Want sodra die droewe tyd verby is, gaan iemand die kole uit die vuur moet krap, en ons kan dit net sowel saam doen as ’n span. Ons sal nie hoop verloor nie, en met die Almagtige Vader aan ons kant, weet ek ons sal aan die ander kant uitkom.

Ons het ’n baie kragtige stukkie gereedskap wat die Here vir ons tot ons beskikking gegee het, en ons noem dit gebed. Ons moet dit gebruik, ons moet met die Here praat, want as dit sy wil is, sal Hy ons hierdeur bring. My heel grootste vrees is dat ons van die Here sal vergeet en nie genoeg tyd in ons dag maak vir Hom nie. En hierdie vrees van my is groter as enige ander vrees wat ek ooit kan beleef.

• Alru Venter is ’n finalejaarstudent in landbou-ekonomie aan die Universiteit van Pretoria. Hy dien tans as primarius van De Goede Hoop-koshuis.