Argieffoto (Foto: Morgan Winston/Unsplash)
“Avondmaal”, deur WEG Louw (1913–1980), vorm deel van sy gedig “Die passie van ons Heer”.
Daar was ʼn stilte in die oppersaal
toe Hy met sterk, verhewe hand Hom draai
en sê: “Die man wat My vannag verraai,
sit saam met My aan hierdie avondmaal…”
In twyfel het hul daardie woord herhaal
en wis nie dat hul vóór die hanekraai
soos blare van ʼn boom van Hom sou waai…
Maar één was doodsbleek teen die lampestraal!
Toe het Hy die brood geneem en God gedank,
dit met die hand gebreek en dit geseën:
die beker het Hy boordevol gegooi
met wyn wat dartel was en vonkelrooi –
maar, hoog gehou, was in geen hand voorheen
ooit wyn so rooi, ooit aardse brood so blank!
- Ter wille van die konteks van hierdie gedig en ter wille van erkenning aan die bron versoek ons dat jy nie bloot net ʼn skermskoot van hierdie gedig op sosiale media sal deel nie, maar eerder die skakel van die Toetentaal-plasing sal gebruik. – Red.
