Nuuskommentaar: Ons gaan onsself moet help

President Cyril Ramaphosa. Foto: Jairus Mmutle/GCIS

President Cyril Ramaphosa het gister die nuwe Toerisme-ekwiteitsfonds (TEF) aangekondig. Hierdie fonds het ten doel om die sukkelende toerismebedryf te help oorleef. Dit gaan egter uitsluitlik ondernemings in swart besit bystaan. Dit beteken dat ondernemings in wit besit geen hulp van die regering se fonds gaan ontvang nie.

So veragtelik soos wat dit is, so voorspelbaar was dit seker ongelukkig ook. Hulp in die toerismebedryf was van die begin van die pandemie af omstrede. In die beginfase van die pandemie is ook voorkeur vir lenings aan swart ondernemings gegee. Ook het die regering onlangs aangekondig dat swart ondernemings voordeel sal trek uit die kontrakte wat uitgedeel moet word vir entstofverspreiding.

In sy kort toespraak oor dié aankondiging het president Ramaphosa 11 keer die woord “transformasie” gebruik. Ramaphosa het verduidelik hoe die regering nie net die toerismebedryf wil help herstel nie, maar dat dié bedryf ook dringend moet transformeer. Sodoende word die oorlewing van alle besighede in die toerismebedryf ingeboet vir die regering se rasse-transformasie.

Die toerismebedryf is amper uitsluitlik in die toestand wat hy nou is weens die regering se lamsakkigheid. Eers het hulle die volledige bedryf met ʼn sentrale strategie van beheer versmoor. Daarna het hulle heeltemal te laat weer die bedryf oopgemaak. Hoewel die bedryf in Desember aanvanklik oopgestel is, het die regering die bedryf nie genoeg tyd gelaat om vir die vakansie te adverteer en voor te berei nie. Daarna is strande gesluit, wat waarskynlik die laaste spyker in die doodskis was.

Sodoende is die regering verantwoordelik vir die skaal van verliese wat dié bedryf die afgelope jaar gely het. Die pandemie sou altyd skade aanrig, maar nooit soveel soos wat die regering het nie.

Nou, nadat die regering aktief die bedryf gesaboteer het, diskrimineer hulle openlik en eintlik met trots teen wit mense. Mense wat deur dieselfde ongeluk, inperkings en finansiële hel is as ondernemings in swart besit. Dit maak egter nie saak nie – aangesien hulle wit is, verdien hulle bloot nie dieselfde medelye of ondersteuning van die regering af nie. Dit is ʼn skreiende skande. Regtig.

Dan wonder mense steeds waarom ons onsself help. Talle mense is steeds gekant teen die gedagte daarvan dat wit mense en Afrikaners spesifiek aan hulle eie kant is. Soos Max du Preez onlangs in sy belydenis opgemerk het, is hy steeds gekant teen die feit dat die Solidariteit Beweging op Afrikaners fokus. Dit ten spyte van die feit dat hy wel die meriete van die Beweging se selfbestuurplanne raaksien – daar moes volgens hom net eerder ʼn beweging vir alle Suid-Afrikaners wees.

Afrikaners vandag mag hulself help omdat dit eintlik wêreldwyd die norm is. ʼn Mens gaan nooit die hele wêreld kan red nie, maar ʼn mens mag na jou eie gemeenskap omsien. Ons regering bedryf tot hulle eie voordeel ʼn narratief waarin dit verkeerd, rassisties en onderdrukkend is vir Afrikaners om net met hulle eie hulpbronne na hulle eie mense om te sien. In die wêreld is dit eintlik normaal vir kultuurgroepe om na hulself te kyk.

Ook móét Afrikaners vandag na hulself omsien uit noodsaak. Indien ons nie onsself gaan help nie, gaan niemand ons help nie. Die regering is, soos dit uit Ramaphosa se opmerkings blyk, steeds aktief gekant teen wit mense. Hulle stel geensins daarin belang om ons te help nie. Hulle wil ons ook nie eers uitlos nie.

Verder is daar ʼn aktiewe antagonisme teenoor Afrikaans in die openbaar. Selfs daar waar Afrikaans net gelyke erkenning en status wil geniet, word dit ten beste verdra en ten slegste aktief uitgewerk. Dit is nie net in die openbare sfeer nie – selfs in die private sfeer word instellings soos Sol-Tech oor hulle Afrikaanse taalbeleid geteiken en as rassiste uitgekryt.

In die openbare sektor word ons verdruk en in die private sektor benadeel deur grosse regulasies wat tot ons nadeel strek. Buiten vir dié werklikhede, strek die populêre anti-wit- en anti-Westerse narratief van die dag ook tot ons nadeel. Sodoende moet ons die hulpbronne en kapasiteit wat ons wel het, gebruik om na onsself om te sien.

Dit kan baie maklik soos ʼn relaas van selfbejammering klink. Dit is egter nie. Dit is nie net irriterend nie, maar ook uiters ondoeltreffend om in ʼn bodemlose put van selfbejammering te sit. Dit is ongelukkig net die raamwerk en omstandighede waarmee ons sit.

Die een opsie is dus om aan dié omstandighede oor te gee, polities korrek en gehoorsaam te bly en uiteindelik kultureel te vergaan. Die regering gaan beslis nie ons kultuur beskerm, ons ekonomies help of maatskaplik ondersteun nie. Indien ons nie aktief die hoër funksies van Afrikaans bewaar nie, gaan dit stadig, maar seker uitsterf. Indien ons nie vir onsself private kulturele spasies gaan skep nie, gaan ons nêrens hê om ons kultuur saam uit te leef nie. Indien ons nie ekonomies in onsself belê nie, gaan ons net volledig irrelevant verklaar word.

So kom ʼn mens by die ander opsie. Dit is beslis die polities inkorrekte opsie, maar dit is ook die enigste opsie wat sal lei tot die beskerming van ons taal, kultuur en gelyke burgerskap. Dit is die opsie waaroor Max nie so mal is nie. Wat hy egter versuim om te verstaan, is dat hierdie opsie absoluut uit noodsaak gekies word. Dit was waarskynlik nie talle mense se eerste opsie nie. Gegewe die antagonistiese omstandighede en die regering se algehele verval en ondoeltreffendheid is dit waarskynlik die enigste werkbare opsie wat oor is.

Indien ons nie onsself gaan help nie, gaan niemand nie. Daarom hoef ʼn mens ook nie skuldig te voel om in jouself, jou kultuur, taal en gemeenskap te belê nie. Daar gaan altyd mense wees wat dink dat dit uitsluitend, onderdrukkend en rassisties is. Die werklikheid is egter dat jy regtig aan jou eie kant mag wees. Jy mag regtig na jouself en jou eie gemeenskap omsien. Jy mag skenkings aan Afrikaanse of Afrikaner-gemeenskapsorganisasies, -ouetehuise, -kinderhuise en -liefdadigheidsorganisasies maak sonder om skuldig te voel.

Ons móét na onsself omsien – en ons mag ook trots daarop wees om op onsself staat te maak.