Nuuskommentaar: Ramaphosa veroordeel plaasmoorde

Pres. Cyril Ramaphosa tydens die debat oor die begrotingsrede in die Nasionale Vergadering (17 Julie 2019). (Foto: Jairus Mmutle/GCIS)

Liewer laat as nooit!

Pres. Cyril Ramaphosa het uiteindelik plaasmoorde veroordeel, en die Vryheidsfront Plus het die president se ommeswaai verwelkom.

Tot dusver was die president se standpunt dat dit die werk van die betrokke ministers moet wees, maar dié argument sou slegs water hou indien plaasmoorde statisties in pas met die land se gemiddelde moordkoers is.

Die moordkoers onder boere en hul gesinslede in Suid-Afrika is heel waarskynlik die hoogste moordkoers ter wêreld vir ’n identifiseerbare groep. Tradisioneel was dit die bruin mans in die Wes-Kaap, maar dié syfer was as sowat 90 per 100 000 per jaar aangegee, terwyl die moordkoers op boere en hul gesinslede al ’n hele paar jaar hoër as 100 per 100 000 per jaar is, en steeds styg.

Terwyl die aantal kommersiële boere wat op hul plase woon, al minder word. Die veiligheidsituasie op plase is beslis nie al rede hiervoor nie, maar is ’n belangrike bydraer. Die swaard van onteiening sonder vergoeding sal oor die landbou se koppe bly hang, en die land se ekonomie bly knyp solank planne om artikel 25 van die Grondwet te wysig, nie laat vaar word nie.

Kortom, die landbou verdien ’n politiek-vriendeliker omgewing saam met ’n ekonomie wat meer begrip het vir die harde werklikhede waaronder Suid-Afrikaanse boere ’n bestaan moet maak en tot veral landelike welvaart moet bydra.

Die volgende aanhaling uit ProAgri demonstreer die harde werklikhede: “Agt jaar gelede het oom Piet van Patensie ’n nuwe lemoenboord uitgemerk, mooi gaan praat met die bankbestuurder, weer eens sy plaas as sekuriteit aangebied, studies gedoen om die beste kultivar te kies, die nuutste grondvoorbereiding- en planttegnieke ingespan, die beste besproeiingstelsel wat hy kon bekostig, geïnstalleer en die boord vertroetel tot in volle produksie.

“Hy moet aanslae van witvlieg en sewe ander nuwe plae hanteer, nuwe uitvoerregulasies, stygende elektrisiteitstariewe vir die pakhuis, duurder diesel vir vervoer, hael en droogte en vele ander monsters. Uiteindelik is die trokke met ’n lieflike vrag lemoene weg hawe toe en oom Piet kan ontspan. Of kan hy? Nee, want die dokwerkers staak en die lemoene wat daar bly staan is net sy probleem…”

En dis maar een voorbeeld.

Ramaphosa se wegspring met die landbou was nie baie goed nie. Vroeg na sy verkiesing het hy in effek ontken dat boere in Suid-Afrika vermoor word, en in die proses vir pres. Donald Trump van die VSA weerspreek. Nuanses en bedoelde nuanses daargelaat, sy woordkeuse was ongelukkig.

Intussen verskuif die politieke klimaat in heelwat van die saakmakende lande soos die VSA, asook Nederland en Vlaandere in België. Plaasmoorde in Suid-Afrika en die wreedheid waarmee dit gepaard gaan, kry al hoe meer publisiteit in die buiteland, die beplande onteiening sonder vergoeding het hom in ’n mosie daarteen in die Nederlandse Tweede Kamer vasgeloop, en ras raak ’n al hoe meer bespreekte onderwerp in die Westerse media. In die jongste uitgawe van Trouw, ’n Nederlandse dagblad, word breedvoerig bespreek oor hoekom daar veel meer openbare en media belangstelling is as ’n blanke vrou wegraak as wanneer ’n swart vrou wegraak.

Pres. Donald Trump. Foto: AP Photo/Evan Vucci

In die VSA ondersoek peilingsagentskappe gereeld persepsies oor rassisme. Volgens die jongste Rasmussenpeiling meen 47% van die Amerikaanse kiesers dat Trump ’n rassis is – effens minder as die 50% wat in Januarie verlede jaar so geglo het. Nog ’n interessante bevinding uit hierdie peiling is dat ’n derde van die Demokratiese Party se ondersteuners meen dis rassisties om ’n swart politikus te kritiseer.

Laasgenoemde bevinding herinner aan die optrede van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie wat hom blatant aan onewehandige optrede teen mense van verskillende kleur skuldig maak (en dit ontken). Dit herinner ook aan die OVK se onewehandigheid, soos sy volharding om die BLF, in weerwil van sy verbod op wit lidmaatskap, en in weerwil van wetlike afkeuring daarvan, as politieke party te registreer. Dis eers na die verkiesing en onder appèl van die Vryheidsfront Plus omgekeer. Die ironie is dat die BLF links en regs ander van rassisme beskuldig, en ook nou hof toe wil gaan oor hul deregistrasie.

Kortom, daar is ’n skynbaar ooglopende groeiende bewuswording (indien nie ook simpatie vir die wit mense in SA nie) in die buiteland oor die groeiende anti-wit‑rassisme in die land, wat net te gereeld ook statutêr gevoed word.

In die aanloop tot Ramaphosa se ommekeer oor plaasmoorde, het verskeie partye die president daaroor in die parlement aangevat. Hieronder tel die leier van ’n party wat in die verlede self geweier het om plaasaanvalle te veroordeel, en dit aan provinsiale woordvoerders oorgelaat het. Die party het egter byna geen provinsiale verteenwoordiging nie, en waar daar wel nog is, is daar ’n afwesigheid van kritiek op plaasaanvalle.

Eerw. Kenneth Meshoe van die ACDP se skynbare ommekeer is daarom ook te verwelkom. Ook die DA se leier, Mmusi Maimane, se sterk standpunt hieroor na dit lank in wese ook ’n “provinsiale funksie” was, is te verwelkom.  Moontlik kan die party van sy verkiesingsverliese hiermee mettertyd weer goed maak.

Nou moet gesien word of hierdie ommekeer ook in die ANC volhoubaar gaan wees, en tot minstens verbeterde veiligheid en ’n meer simpatieke klimaat teenoor die landbou in Suid-Afrika sal kan bydra.