Argieffoto (Foto: Hans, Pixabay)
Elisabeth Eybers (1915 – 2007)
Die vreemde oorsprong van jou lewe het
soos lig deur ʼn kristal deur my gevloei
in al die maande toe ek één was met
die stil geheim van jou verborge groei.
En nou kan niks ons skei – want is jy nie
afhanklik en gebonde aan my bloed
wat met sy onbegryplike chemié
jou wonderlik gevorm het en gevoed?
En of dié uur ver en vergete word,
en of die jare tussen jou en my
hul seile span, die see sy golwe stort,
of selfs die Dood sy somber baken steek,
nogtans sal jy aan my gebonde bly
met die onsigb’re naelstring wat nie breek.
Waar woorde!
tot ons weer mekaar mag sien.lief mamma