Linkses gryp na handboek om Trump te troef

Chelsea Clinton. Foto: (AP Photo/Matt Slocum, File)

Hillary Clinton en haar dogter, Chelsea, is mede-outeurs van The Book of Gutsy Women: Favorite Stories of Courage and Resilience. Dit is pas gepubliseer. Met die rondreis in die land vir die bekendstelling daarvan, het dit byna voorgekom asof hierdie onversoenbare politikus al weer met ’n verkiesingsveldtog besig is, want haar bitter aanvalle teen Trump het die verkoop van haar boek heeltemal oorskadu.

Haar stelling dat Trump optree asof sy by hom spook, bewys maar net weer hoe blind haar selfliefde haar maak en dat net mooi die teenoorgestelde waar is. Haar treurmare van verskonings hoekom sy die 2016-verkiesing verloor het, vermeerder by die dag – van “Russiese inmenging” na “stemmeronderdrukking” na “die gemene kieskollege” tot die stelling dat die Demokratiese Nasionale Komitee die verkiesing van haar gesteel het.

Hillary Clinton. Foto: (Jacob Hamilton/Ann Arbor News via AP)

Sy gaan voort om van Trump ʼn bespotting te maak, want sy weet met sekerheid dat haar party bewus is van die feit dat nie een van die Demokratiese presidensiële kandidate teen Trump opgewasse is nie. En geeneen van hulle het die fut van Trump nie. Tog glo Hillary – self letargies – vas dat slegs sý daardie leemte kan vul. Maar demokratiese kandidate kan skaars ’n vol saal trek, waar Trump dit regkry om derduisende ondersteuners na stadions landwyd te lok om hul president in lewende lywe te sien en te hoor.

Bernie Sanders, derde gewildste by die stembus, het so pas ’n hartaanval gehad en dit laat heelwat vrae oor sy gesondheid en verkiesbaarheid vir die troon en, les bes, oor sy verspotte sosialistiese beleide wat eenvoudig nie implementeerbaar is nie.

Joe Biden, wat ál 20 kandidate oorskadu het, het onlangs ’n paar nuwe flaters in sy veldtog begaan – duidelik tekens van vroeë demensie. Biden, wat in ’n korrupsieskandaal betrokke was toe hy Obama se troepleier in die Oekraïne was, verloor nou vinnig ondersteuning vir betaal-vir-speel-transaksies (pay-for-play) waarby sy dwelmverslaafde seun, Hunter Biden, betrokke is.

Pres. Donald Trump. Foto: (AP Photo/Manuel Balce Ceneta)

Hunter is deur baantjies vir boeties op die beheerraad van Burisma Holdings, ’n olie- en gasmaatskappy in die Oekraïne, aangestel en is volgens berigte sowat $83 000 per maand vir 18 maande betaal.

Gedurende hierdie tyd het Biden beveel dat die Oekraïniese staatsaanklaer, Viktor Shokin, wat die korrupte maatskappy ondersoek het, in die pad gesteek moet word voordat enige finansiële hulp aan die land oorweeg sal word. Tydens visepresident Biden se besoek aan China in 2013 saam met sy seun Hunter en kleinkinders, het heelwat bewerings die rondte gedoen dat Hunter ’n geheime privaat aandeletransaksie met ’n Chinese bank aangegaan het, en daardeur $1,5 miljard omkoopgeld ontvang het.

Hoewel dié skandaal reeds in 2018 in Peter Schweizer se boek Secret Empires: How the American Political Class Hides Corruption and Enriches Family and Friends aan die lig gekom het, het dit weer kop uitgesteek toe ’n sogenaamde fluitjieblaser valslik beweer het dat Trump die Oekraïniese president gevra het om ’n ondersoek na Joe Biden in te stel in ruil vir finansiële bystand. Die skandaal het nuwe hoogtes in die presidensiële veldtog bereik toe Trump die media uitgedaag het om eerder ware korrupsie – dié van Biden – te ondersoek. Trump het ook, heel onverwags, sy brief aan die Oekraïniese president, Zelensky, gepubliseer as bewys dat geen beweerde quid pro quo aangebied is nie.

Pres. Donald Trump. Foto: (AP Photo/Alex Brandon)

Indien dit sou wees dat korrupsie van dié formaat wel deur Trump en Kie. gepleeg is, sou die media vir maande aaneen daaroor berig het, die kongres sou jubel en die hele politieke establishment sou versoek dat Trump daarvoor aangekla word. Maar Trump was gewoond aan dreigemente van vervolging sedert hy as president die sondes van die Demokrate die hoof moes bied. Húlle was steeds vas oortuig van hul ewige reg tot die Withuis, die kongres en die regstelsel – iets wat hul histerie die afgelope twee jaar tot ’n koorsagtige hoogte gedryf het. Enigeen wat hierdie vermeende reg sou uitdaag, is, volgens die Demokrate, ’n ketter en behoort op die brandstapel gegooi te word.

Hillary is die verpersoonliking van bogenoemde geloof: “Sy het die Withuis verdien” aangesien sy dit “prysgegee het” vir die eerste swart president, terwyl sý die eerste vroulike president kon wees.

Identiteitspolitiek het gemaak dat dié verbitterde verloorder in ’n permanente toestand van woede verkeer. Haar tyd as presidentsvrou en minister van buitelandse sake was klaarblyklik nie genoeg nie. En omdat die hoogste prys, naamlik presidentskap, haar egter bly ontwyk, takel sy Trump en maak hom die sondebok, terwyl sy eintlik haar eie party en Barack Obama minag.

Die idee dat slegs binnepersone ’n uitverkore reg tot presidentskap het, word wyd in die politieke establishment in Washington versprei. Dus het D.J. Trump, as ʼn randeier, die appelkar so effens geskud.

Pres. Donald Trump. Foto: (AP Photo/Carolyn Kaster)

Trump, wat nog nooit voorheen ’n politikus was of enige militêre ervaring het nie, het na regte nie die nodige kwalifikasies gehad om die hoogste amp in die land te beklee nie. Toe Trump egter as wenner wegstap, was die establishment behoorlik omgekrap – veral toe die ekonomie met rasse skrede vooruitgang begin toon het. Omrede hulle nie hierdie feite kan verdoesel nie, het die Demokrate begin om foute in sy karakter te soek en daarop te fokus – alles om sy mag te ontneem en hom uit die Withuis te dryf. Sy pierewaaierpersoonlikheid is, byvoorbeeld, gebruik om allerhande mites oor hom te fabriseer, sommige daarvan as grondslag vir die Russiese koalisiestorie wat tot die Mueller-ondersoek gelei het.

Hul onophoudelike aanvalle op alles en enigiets wat Trump doen, is so reg uit Saul Alinsky se boek Rules for Radicals – taktieke hoe die Linkses hul mag kan behou. Sewe van die 13 reëls verduidelik die verskillende slenters, leuens en staatsgreeppogings om hom uit sy presidentstoel te lig.

Reël 3: “Whenever possible, go outside the expertise of the enemy.” Look for ways to increase insecurity, anxiety and uncertainty.
Demokrate maak gebruik van wapenbeheer teen massaskietery, identiteitspolitiek asook rasse-, seks-en geslagspolitiek om die publiek te beheer.

Reël 5: “Ridicule is man’s most potent weapon.” There is no defense. It’s irrational. It’s infuriating. It also works as a key pressure point to force the enemy into concessions.
Die Demokrate lawaai tot satwordens toe oor Trump se pierewaaierkarakter, besigheidsverliese, veelvoudige huwelike en kinders.

Reël 6: “A good tactic is one your people enjoy.” They’ll keep doing it without urging and come back to do more. They’re doing their thing, and will even suggest better ones.
Senior Demokratiese leiers roep voortdurend hul volgelinge op vir geweld teen die Republikeine deur hul gewapende vleuel Antifa te gebruik om geweld by protesbyeenkomste aan te hits.

Reël 7: “A tactic that drags on too long becomes a drag.” Don’t become old news.
Die fokus word kort-kort verskuif: van die koalisie met Rusland, na regsverydeling, na vals aantygings betreffende die integriteit van Trump se hooggeregshofkandidaat, regter Kavanaugh, tot sameswering met die Oekraïene met die doel om die 2020-verkiesing te ontwrig, ensovoorts, ensovoorts.

Reël 8: “Keep the pressure on. Never let up.” Keep trying new things to keep the opposition off balance. As the opposition masters one approach, hit them from the flank with something new.
Die Demokrate poog sonder ophou om die president te ontspoor deur middel van weerstand, rassisme en resessie (“The three R’s – Resistance, Racism, Recession”).

Reël 9: “The threat is usually more terrifying than the thing itself.”

Reël 10: “The major premise for tactics is the development of operations that will maintain a constant pressure upon the opposition.” It is this unceasing pressure that results in the reactions from the opposition that are essential for the success of the campaign.
Die Mueller-ondersoek en dreigemente van vervolging ontwikkel nou in ʼn geheime boendoehof-vervolgingsondersoek.

Reël 11: “If you push a negative hard enough, it will push through and become a positive.” Violence from the other side can win the public to your side because the public sympathizes with the underdog.
Etikette van witbevoorregting, wit heerskappy, Nazisme en diktatorskap word voortdurend om Trump en sy ondersteuners se nekke gehang.

Reël 12: The price of a successful attack is a constructive alternative.” Never let the enemy score points because you’re caught without a solution to the problem.
Die groentjie-kongresvroue Alexandria Ocasio-Cortez, Ayanna Pressly, Ilhan Omar en Rashida Tlaib werk hard daaraan om almal te bekeer tot demokratiese sosialisme, die groen nuwe ooreenkoms, en klimaatverandering-histerie.

Reël 13: “Pick the target, freeze it, personalize it, and polarize it.” Cut off the support network and isolate the target from sympathy. Go after people and not institutions; people hurt faster than institutions.

Die Demokrate se arsenaal van vals ondersoeke en aantygings het tot dusver ʼn diepgaande negatiewe impak op Trump gehad – nie slegs nasionaal nie, maar ook wêreldwyd. Volgehoue bemoeiing van Barack Obama, John Kerry, Nancy Pelosi en Chuck Schumer in buitelandse beleidsake teenoor Israel, Rusland, Sirië, die Oekraïne, die Noord–Atlantiese Verdragsorganisasie(NAVO) vind steeds plaas.