‘Jy is te jonk om kanker te hê’

(Foto: Marlinné Pienaar)

Marlinné Pienaar skryf:

Ek is nou 24 jaar oud, ʼn rekenaartoepassingstegnologie-onderwyser aan die Hoërskool Monument en getroud met Francois Pienaar.

Hiermee my storie oor die pad wat ek met borskanker moes stap. Ek dink dis gepas vir Oktobermaand.

“Jy is te jonk om kanker te hê.”

Boonop was 2022 veronderstel om ons jaar te wees, want dit was uiteindelik die jaar waarvoor ons so lank gewag het omdat ons troue vir die 1ste Oktober beplan is.

In Mei 2022 op ʼn rustige Sondag ontdek ek dat ek ʼn knop in my regter bors het. Onmiddellik het ek paniekerig geraak en na ʼn nooddokter toe gegaan. Die dokter het my ondersoek en gesê dat die knop normaal is op my ouderdom, want ʼn mens kan nie borskanker kry as jy 23 jaar oud is nie. Hy het my toe gestuur vir ʼn sonar wat normaal terug gekom het.

ʼn Paar weke daarna begin die knop seer raak, ek raak ongemaklik en my vel verkleur en dis toe ek besluit dat ek vir ʼn tweede opinie moet gaan. Weereens word gesê dat dit normaal is en ek is net “paranoïes”. Enige mens weet as daar fout is. Ek het geweet daar is fout.

Na my derde opinie by dr. Annemie Koekemoer word ek van Robert Broom Medical Centre in Krugersdorp verwys na prof. Carol-Ann Benn by Milpark.

Ek moes weer ʼn sonar doen, na die resultate ʼn biopsie en op die 31 Augustus 2022 – ʼn dag voor dit ʼn maand voor ons troue sou wees – is ek gediagnoseer met fase 2-tripel negatiewe borskanker.

Dit het gevoel of my lewe in mekaar stort. Ek het nog so baie wat ek wil doen, ek wil graag ʼn gesin begin en ek het soveel doelwitte wat ek nog wil bereik.

Nie te min, ek moes gaan vir baie toetse en doktersondersoeke wat op daardie stadium gevoel het of dit nie wil end kry nie.

Ek moes inspuitings kry om my te beskerm sodat ons eendag ʼn gesin kan begin. Dit was die seerste van alles waardeur ek was.

Twee weke voor die troue kry ek my eerste chemoterapie. Al wat ek kan onthou was dat ek ongelooflik naar was, dit my gebrand het en dat ek ʼn snaakse metaal smaak in my mond gekry het.

(Foto: Marlinné Pienaar)

Ek het toe begin soek na pruike want ek het geweet wat kom … Mike and Liz in Linden het tot my redding gekom waar ek twee pragtige pruike kon kry.

Ek het my hare toe gesny in ʼn kort bob-styl.

Dit is 1 Oktober 2022, en so breek ons troudag aan waar ek met die pruik getrou het. Ons dag was geseënd en beeldskoon. Die aand toe ons in ons kamer kom en ek die pruik afhaal toe val die eerste klomp hare uit.

Ek onthou hoe ek angstig begin raak het en hoe my man my rustig gehou het.

Ons het Maandag 3 Oktober vertrek op ons wittebrood by Magoebaskloof en het daar besluit om my hare af te skeer. Ons kon niemand kry wat dit vir ons kon doen nie, toe het my wonderlike man dit vir my gedoen. Dit was baie swaar vir hom gewees.

Ek het daarna elke derde weke gegaan vir chemoterapie vir ses rondtes. Na die tweede chemo-sessie het my kanker reeds met 90% gekrimp.

In Februarie 2023 het ek ʼn lumpektomie ondergaan waar die kanker verwyder is en vir ʼn ruk met drie dreine in die bors probeer funksioneer.

Ses weke na my operasie, in April, het ek met radiasie begin en moes ek 31 sessies voltooi.

Vir nou is ek in remissie en besoek die dokter weer in November vir my opvolg-afspraak en toetse.

Hierdie pad wat ek moes stap was glad nie maklik nie, maar ek het nader aan die Here gekom. My familie, vriende en werkskollegas by Hoërskool Monument het my in hierdie tyd gedra.

As ek vir enigiemand raad kan gee: Moet nooit in jouself twyfel nie. Jy kan, jy wil en jy gaan.