Dít is ’n sportmotor

Ek wil die horlosie so ʼn paar dekades terugdraai. Jou pa se Cressida in die oprit het 77 kW gehad … en dit was ʼn sterk motor. Deesdae kry ons heelwat meer uit ʼn 1.0-driesilinder met ʼn turbo. Magnum PI se Ferrari 308 het 177 kW gehad. Dit was enorme krag … met ʼn dors wat onmoontlik was om te les. Die punt wat ek probeer maak, is dat selfs ʼn elektriese stadsbuksie soos Volvo se XC40 T8  vandag ver oor die 300 kW het. Vir wie!?

ʼn Sportmotor was ‘n lekker klein buks, soms met net twee sitplekke en partykeer met ʼn afslaandak. Dit het nie soseer gegaan oor die hope perde wat onder sy kap ingewurg is nie, maar eerder oor sy hantering. ʼn Sportmotor moes ʼn lekker pad met ʼn klomp draaie en kurwes kon bemeester terwyl hy die bestuurder hard laat werk, maar sodra mens die ratwisseling presies regkry, of ʼn draai perfek deursteek, sou die bestuurder beloon word met ʼn fantastiese gevoel agter die stuur – dít was ʼn sportmotor.

Daar bestaan amper glad nie meer sulke motors nie. Alles het ʼn miljoen perdekrag met sewe turbo’s en klou heeltemal té goed. Maar daar bestaan tog een: Toyota se GR86.

ʼn Pragtige 2+2-sitplek-sportmotortjie, met ʼn 2.4 bokser-viersilinderenjin voor sonder turbo’s wat 174 kW en 250 Nm bied. 0–100 km/h neem 6,4 sekondes en hy sal 226 km/h voluit snol.

Weereens is dit net ʼn klein deel van die prentjie. Dit is die bestuursposisie, hoe die stuurwiel in jou hande sit en hoe die rathefboom in jou hand vibreer. Die koppelaar wat net só vat en die gebrul van die enjin sodra mens bó 6 000 r/min kom. Al daai dingetjies saam sit ʼn glimlag op mens se gesig.

Ek was uiters bevoorreg om verlede jaar in die GR-beker met ʼn 86 te jaag, so ek voel dat ek weet hoe om die stokke te vat in dié tjor. Met twee van my kinders in die kar kom ek by ʼn verkeersirkel op ʼn stil Sondagmiddag. Ek besluit om die vastrapbeheer af te skakel, terug te skakel na eerste rat, hard in te draai en die versneller in die mat te begrawe. Die boude swaai uit en na my oudste seun se opwinding drift ons een pragtige rondte óm die sirkel.

My dogtertjie gryp na haar hart en sê vir my (met ʼn groot glimlag) dat ons amper gedooi het. Sy’s natuurlik heel eerste in die huis direk na haar ma om te sê wat pappa aangevang het! Gelukkig ontsnap ek met net ʼn kyk.

Die punt met die 86 is dat mens sulke dinge kan aanvang, maar dat daar nie té veel krag is waar mens skielik uit talent uithardloop nie. Indien jy van karre hou en wil leer hoe om beter te ry, los die Golf GTI met sy voorwielaandrywing en turbo’s en geniet ʼn ware sportmotor met agterwielaandrywing, ʼn handratkas en hope pret.

Die reeks lyk só:

Die kompetisie lyk só:

Daar is nie een direkte mededinger vir die GR86 nie. Naby in prys is die Golf en die BMW, maar albei is voorwielaangedrewe en toegerus met ʼn outomatiese ratkas. In die agterwielaangedrewe departement klim die pryse met byna R1 m – maar ook met enorme krag wat daarmee gepaard gaan  in die M2 en Porsche Cayman. As eerlike sportmotor teen ʼn billike prys kan mens nie die Toyota GR86 klop nie.