Nuuskommentaar: Godsdiens en politiek is g’n pasmaats – of tog wel?

Pres. Jacob Zuma haal al weer die smaak vir die komende verkiesing uit baie mense se monde, en wel met omstrede opmerkings wat soos gebruiklik weer verskeie insluit wat “godsdienstig” van aard is, maar aanstoot aan Christene gee en moontlik selfs godslasterlik is. Boonop is dit ’n ou kwaal waaroor hy al verskeie kere in geen onseker terme aangespreek is.

Dis ’n siek gevoel wat ’n mens al sieker laat voel namate ’n mens die jongste nuus onder oë neem, en die een berig ná die ander waarin godsdiens of kerke vir politieke propaganda gekaap word.

Dis ook nie net die feit dat dit gedoen word nie, maar die brutaliteit waarmee dit geskied, soos om soomloos die Christelike godsdiens en voorvadergeeste-aanbidding saam te klits.

Trouens, die wyse waarop godsdiens ingespan word, verklap dikwels die betrokkenes se onkunde oor godsdiens, en spesifiek die Christelike geloof. Dit is nog te meer skokkend dat die president en sy vernaamste handlangers dikwels self vir hierdie soort optrede verantwoordelik is, wat voorheen verskeie kere deur die hoofstroomkerke as godslasterlik beskryf is.

En dis ook nie asof die kerke nie al genoeg vir Zuma en Kie. die Leviete voorgelees het nie.

Dis egter nie net die politici wat agter die deur staan nie. Kerkleiers maak hulle self hieraan skuldig. Nie lank nadat Zuma, die veelwywer, owerspel as verweer teen ’n aanklag van verkragting in die hof gebruik het, is Zuma by ’n kerk tot erepastoor ingeseën.

Koerante het al lang lyste geplaas van voorbeelde waar regeringslui met hul uitsprake oor godsdiens aanstoot gegee het.

Maar kan ’n mens se godsdiens heeltemal van sy politieke oortuigings geskei word? Tog nie – die Christen skakel immers nie sy geloof aan en af soos hy daagliks deur verskillende rolle wat hy in die samelewing vertolk, beweeg nie – in sy rol as ouer is hy ’n Christen, ook as eggenoot, in sy rol as bestuurder agter die stuurwiel (hoewel ’n mens dit dikwels nie sal agterkom nie), in sy rol as ouderling, of in sy amp as lidmaat, hy bly ’n Christen en sal daardie impak op sy hele lewe hê.

Die groot verskil tussen dit wat ons nou (al weer) sien, is mense wat die Here vir politieke gewin probeer inspan, in plaas van om, soos dit Christene betaam, in diens van die Here te staan. En as ’n mens bereid is om God tot politieke werktuig te reduseer, watter ander misbruike soos leuens is dan buite perke?

Zuma het juis weer ’n siedende aanval op wit mense van stapel gestuur, en opnuut die kluitjie herhaal dat die DA die voortsetting van die NP is (in werklikheid het die NNP by die ANC aangesluit).

Baie mense sal stellig voel dat Patricia de Lille se opmerkings tydens ’n erediens wat sy toegespreek het, onkant was toe sy onder meer gevra het mense moet bid dat Zuma van die bose geeste bevry word.

Dit is so dat almal se kultuursoorte nie presies dieselfde ten opsigte van godsdiens ingestel is nie, maar daar is darem sekere basiese grense wat gestel moet word.

Daar is juis kommer oor die vlakke van geweld wat in die verkiesing voorkom. Verskeie kandidate van die ANC in KwaZulu-Natal is reeds vermoor en die voorvalle word ondersoek. Pas het die IVP ANC-lede beskuldig vir die moord op twee IVP-lede.

’n Mens hoef nie eens te vra of dit is hoe Christene optree nie.

Intussen lyk dit of Zuma hard probeer om die verkiesing tot nuwe vlakke van smerigheid te voer, en dan alles te “heilig” deur te verklaar die ANC is deur ’n paar kerkleiers geseën.