Watter soort ‘Black Lives Matter’-druk kan SA uit VSA verwag?

(Foto: Aarón Blanco Tejedor/Unsplash)

Terwyl die ANC en ander wesenlik uitsluitlike swart politieke partye ál meer blatant die VSA in die tande skop en na China uitreik, en sodoende gevaar loop om die milde voordele van die Agoa-ooreenkoms te verbeur, is daar veral onder die swart elite hier ook ’n gier om te veryankee. Maar dit is nie net die mooi en onskuldige dinge wat soos masels hier te lande as modegiere uitslaan nie.

’n Paar jaar gelede was daar ’n hewige storm toe wit studentemeisies as deel van studentepret hul gesigte swart gemaak het, maar geen benul gehad het dat hulle daarmee aanstoot gee nie. Die reaksie was egter dat wat hulle gedoen het, onvergeeflik was en dat hulle behoorlik gestraf moes word.

Die herkoms vir hierdie blinde vergeldingsdrang is ook in die VSA te vinde – uit die tyd toe swart mense verbied is om in opvoerings saam met wit mense op te tree. Die rolle van swart mense moes ook deur wit mense gespeel word wat hulself as swart moes “opmaak”. Die prominentste swart vernedering was dat hierdie wit mense ook nog die swart mense se spraak en ander maniertjies moes namaak, maar dit dan oordrewe gedoen het. Blackfacing het as een van die uiterste vorme van vernedering van swart mense ontwikkel, maar dit was maar aan min wit Suid-Afrikaners bekend.

Denke, wat in wese niks anders as rassisme aan die ander voet is nie, het ontstaan, en na Suid-Afrika oorgespoel. Sommige konsepte, soos die erg rassistiese stelling dat swart mense per definisie nie rassisties kan wees nie, het Suid-Afrika via die Frans-Karibiese geweldsfilosoof, Franz Fanon, en die swart bewussynsbewegings bereik.

Die gevolg van hierdie denke wat oorgeneem is in Suid-Afrika is dat daar vandag institusioneel erg teen wit mense gediskrimineer word. In die proses word internasionale verdrae wat Suid-Afrika sedert 1994 behoorlik onderteken het, asook geratifiseer en deur albei huise van die parlement laat goedkeur het – en wat bepalings bevat soos dat daar nie kwotas mag wees nie, dat “affirmative action” ’n sonsondergangsklousule moet hê en dat geen grondonteiening sonder vergoeding mag plaasvind nie – geïgnoreer en belastingbetalers se geld selfs gebruik om die regering se blatant rassistiese planne in die hof te verdedig.

Om die volle spektrum van rassisme vierkant in die oë te kyk, beteken egter nie dat ’n mens die dood van iemand soos George Floyd kan goedpraat nie. Maar so lyk dit, as ’n swart mens die slagoffer was, is dit te verstane as swart mense nie net begrip het vir die gevolglike oproer, plundering en selfs lewensverlies nie, maar dit ook goedpraat.

Wat kan Suid-Afrika vorentoe te wagte wees, as veral die president self die Grondwet en sy ampseed periodiek in die wind slaan en radikale uitsprake maak? Die Amerikaanse politieke kommentator, Michelle Malkin, skryf soos volg oor die gebeure in die artikel, “The monumental campaign to #Cancel America”: “Oor ons geplunderde vlaktes is standbeelde beleër, verpletter, gespuitverf … In die naam van sosiale geregtigheid sien ons die stelselmatige uitwissing van die geskiedenis. Skynheilige vigilantes sal nie rus totdat alle monumente van die Westerse beskawing val nie. Dit maak nie saak of die teikens hulle skuldig maak aan die uitgediende ou aanklagte van patriargale onderdrukking en institusionele rassisme nie. Dit maak net saak dat marmer en graniet wat hulde aan dooie wit mans bring, vervang moet word met sierlike muurskilderye met ‘Black Lives Matter’ en St. George Floyd-altare.”

Malkin se frustrasie met dié onewehandigheid kook behoorlik oor: “Daar is triljoene belastingdollars bestee aan Amerika se oorlog teen armoede. Ons het vier dekades van regstellende aksie gehad. Dit is egter nooit genoeg nie. Die huidige president het hervorming van strafregspleging gevier, die put wat geld insluk, ‘Opportunity Zones’ uitgebrei, die finansiering vir historiese swart kolleges en universiteite vergroot, en eindelose obsessies oor die ‘swart werkloosheidsyfer’ gekoester … Maar dit is nog steeds nie genoeg nie. Die monumente moet val.”

Suid-Afrika het ook reeds die skerp kant van die “beelden-stormloop” beleef, en in hierdie dae word die oudpresident van die Vrystaat, pres. MT Steyn, se standbeeld van die UV se kampus na die terrein van die Vrouemonument verskuif. Dis darem waardiger as die lot van oudpres. Blackie Swart wie se standbeeld onwaardig in ʼn visdam gegooi is.

Malkin vervolg met ’n lang lys van soortgelyke optredes.

Vanoggend maak Rasmussen ook die uitslag van ’n nuwe peiling oor die gewildheid van die slagspreuk, Black lives matter, bekend. Ná die Floyd-voorval het steun hiervoor tot 62% onder Amerikaanse kiesers gestyg, met 32% wat dit nou as baie positief beskou. Vier jaar gelede het dieselfde bewoording getoon dat 49% van die wit mense die slagspreuk aanneemlik gevind het, met 28% wit mense wat baie positief daaroor gevoel het. Let wel, met die mees onlangse peiling is die menings van alle rasse getoets, met die vorige slegs die menings van wit mense.

Suid-Afrikaners, wit en swart, moet leer dat onewehandigheid self rassisties is, en dit laat die land verder sink in die moeras as die regering self die ongelykheid amptelik steun. Wat die kroon span, is uiteraard dat ons eie Menseregtekommissie die voorbok is.