Deur Frank Karsten
(Foto: Liam Ortiz/ Pixabay)
“Ek is nie lui nie, ek is energiedoeltreffend,” skerts mense soms. Bitcoin is die teenoorgestelde van lui en kritici kla dikwels oor sy hoë energieverbruik.
Daar word beraam dat alle Bitcoin-rekenaars ongeveer 0,5% van die totale elektrisiteit in die wêreld verbruik, gelykstaande aan die hele Sweedse verbruik, óf alle tuimeldroërs in die wêreld. Dit is inderdaad baie, maar by nadere ondersoek blyk dit redelik goedkoop te wees.
Bitcoin se energieverbruik is nie bedoel om vermors te word nie. Dit is ʼn doelbewuste wyse om die sogenaamde Bitcoin-myners in die stelsel eerlik te hou – dit is diegene met rekenaars wat die transaksies uitvoer en nuwe munte skep. Die sagteware is so ontwerp dat ʼn bedrieër ʼn groot hoeveelheid energie sal moet belê om transaksies te vervals. Dit het tot op hede baie goed gewerk en geen bedrog was tot op hede suksesvol nie.
Alhoewel Bitcoin nie ʼn besigheid en nie vir wins is nie, is dit vandag hoofsaaklik kommersiële maatskappye wat Bitcoin myn deur duisende rekenaars te bestuur.
Die totale energieverbruik is hoog, maar ongeveer die helfte kom van hernubare bronne. Byvoorbeeld, die Russiese maatskappy BitRiver is reg langs ʼn hidro-elektriese kragsentrale geleë.
Die spesiale ding van myners is dat hulle hul werk enige plek in die wêreld kan doen, want hulle benodig net ʼn internetverbinding benewens energie. Omdat energie so ʼn groot deel van hul totale koste is, gaan hulle na plekke waar energie goedkoop is of waar daar ʼn surplus is.
Energieverskaffers produseer gewoonlik meer elektrisiteit as wat nodig is omdat hulle nie die vraag akkuraat kan voorspel nie. Bitcoin-myners gebruik daardie surplusse in ruil vir gunstige tariewe. Hulle help byvoorbeeld onbedoeld om die elektrisiteitsnetwerk te stabiliseer.
Hulle benut ook energie wat andersins vermors sou word.
Maar op die ou end is die eintlike vraag of Bitcoin meer energie kos as fiat-geldeenhede soos die rand en dollar. Die rand en dollar is geskep deur sentrale bankiers wat eenvoudig getalle in ʼn rekenaar tik. Dit verg feitlik geen energie nie. Maar die gevolge van hierdie “sagte geld” is uiters nadelig.
Sentrale banke hou rentekoerse dus kunsmatig laag en pomp ekstra geld in die ekonomie in. Gevolglik leen entrepreneurs meer as wat hulle normaalweg sou en belê dit in dinge wat gewoonlik glad nie baie winsgewend is nie. Die gevolg is ʼn enorme wantoedeling van produksiehulpbronne, wat sleg is vir beide mense en die omgewing.
Boonop veroorsaak hierdie kunsmatige stimulering van die ekonomie sogenaamde eb- en vloeisiklusse, waar die ekonomie enorm vergroot, net om weer in duie te stort.
Omdat fiat-geld regerings toelaat om geld uit die lug te skep, kan hulle die mees skadelike dinge finansier sonder om belasting te verhoog of te leen. Hulle kan roekelose banke red, toesluitings finansier en oorloë voer vir miljarde.
In die verlede, toe lande nog onder ʼn harde goudstandaard funksioneer het, sou ʼn oorlogsparty na die onderhandelingstafel stap sodra die geld opraak. Maar omdat lande nou onbeperkte geld kan druk, kan hulle aanhou bomme en granate gooi. Die rekening word deur die burger betaal, wat gekonfronteer word met voortdurend stygende pryse as gevolg van hierdie geldskepping. Harde geld, soos goud of Bitcoin, kan nie uit niks geproduseer word nie. So is dit ʼn manier om vrede te bespoedig.
Bitcoin bring baie goed na die wêreld. Omdat dit meer stabiel in waarde as fiat-geld is, moedig dit mense aan om vir moeilike tye te spaar en bied dit hulle dus finansiële onafhanklikheid. Dit verseker dat regerings minder geld mors en dat die ekonomie minder hoë pieke en diep dalle ervaar. Dit laat pryse daal in plaas van styg.
Bitcoin verbruik inderdaad ʼn groot hoeveelheid energie, maar dit is uiteindelik baie meer doeltreffend en omgewingsvriendelik as die rand, dollar of euro. Harde geld stimuleer doeltreffendheid en fiat-geld stimuleer ʼn energievermorsing wat sekerlik meer as 0,5% van wêreldverbruik is. So Bitcoin is eintlik ʼn winskoop!
- Frank Karsten is die skrywer van The Discrimination Myth (discriminationmyth.com) en mede-outeur van The Democracy Beyond (beyonddemocracy.net).
So ruk terug het die Amerikaanse regstelsel ‘n Bitcoin bedrieër in hegtenis geneem deur sy Bitcoin rekening te kraak. Dit het twyfel laat ontstaan oor hoe anoniem Bitcoin regtig is.
Dit bleik dat die persone wat heel eerste ingeklim het, die maklikste geld gemaak het. Nou, ‘n paar jaar met die pad af kan jy slegs inklim as jy groot geld spandeer. En daar is uiteindelik ‘n limiet.
Laat my dink aan ander skemas wat baie dieselfde klink. Die wat eerste inklim is die wat uiteindelik die meeste geld in die sak steek. En op ‘n stadium versadig dit ook.