Maak regte planne teen gevaarlike praktyke

Bennie van Zyl. Foto: Daleen Gouws

Vandag beleef ons dat Suid-Afrika se “ligte” in vele opsigte deurlopend stotterend flikker of afgesit word, die toerusting wat dit moet laat werk gesteel of vernietig word en die persone wat die stelsels moet laat werk, of kon laat werk het, verdwyn uit die stelsel. Oor die afgelope tyd is kundiges vervang met persone wat oor die “regte” velkleur en verbintenisse beskik, waar kundigheid nie noodwendig deel is van die aanstellingsvoorwaardes nie.

Wanneer ons hier praat van “ligte” wat afgesit word, is dit nie noodwendig slegs die geleidelike ineenstorting van kragvoorsiening nie, maar dit gaan oor elke aspek van die samelewing wat daagliks al hoe meer tot stilstand gedwing word.

Die vraag wat elke inwoner in die land behoort te vra, is waarheen is die ANC op pad met Suid-Afrika en hoe voorsien hy moet die land lyk en funksioneer wanneer hy eendag, wat soos dit nou gaan nie te ver in die toekoms is nie, met hom klaar is?

Dit laat ʼn mens verstom om te ervaar hoe weinig meganismes naastenby nog werk soos toe die ANC ʼn redelik goedfunksionerende land op ʼn skinkbord ontvang het. Die resultate van sy beleid met spesifieke fokus op onder andere kaderontplooiing, staatskaping, korrupsie op alle vlakke en SEB, wat alles onder die begrip transformasie verpak word, se prys het vir almal reeds ver te hoog geraak.

Landbouprioriteite is verkeerd

Gegewe die wyse hoe die tafel gedek word vir totale chaos en anargie weens die jaarlikse styging in werkloosheid en die gepaardgaande armoede, hoofsaaklik as ʼn resultaat van die beleidsomgewing wat ervaar word, beleef ons steeds dat ongeveer 27 000 kommersiële boere deurlopend die situasie moet stabiliseer deur ten minste voldoende voedsel te produseer.

Ironies genoeg word hierdie boere, wat inderdaad beskou moet word as die grootste bate waaroor ons land beskik, eerder deur die ANC-regering gebrandmerk as die grootste vyand van die land en word hulle deurlopend bedreig met onrealistiese en belaglike wetgewing, onbillike diskriminasie en ʼn apatiese houding teenoor hulle veiligheid.

Suid-Afrika se inwoners is reeds ongeveer 68% verstedelik. Die ANC se fokus op die vestiging van kleinboere kan op geen wyse voorsiening maak vir voldoende voedsel nie. Die sogenaamde kleinboere is inderdaad steeds grootliks afhanklik van sosiale toelae om te kan bestaan.

Kondisionering van Suid-Afrikaners

Dit is nogal ʼn uitdagende denkproses waardeur gegaan moet word om iets te probeer “raak dink” waar die huidige beleidsomgewing ʼn volhoubare verbetering teweeg gebring het vir Suid-Afrika se inwoners. Dit laat ʼn mens verstom dat sy vernietigende beleidsrigting so lank geduld word. Dalk sê dit iets van ons almal wat in die land woon.

Die vraag oor of die huidige bestel enigsins ʼn uitkoms vir die verskillende volkere in Suid-Afrika kan teweegbring, kom die laaste tyd al hoe meer na vore. Die huidige bestel, met ʼn ANC-gemanipuleerde samelewingsorde se raklewe, raak vinnig kort. Wat gaan gebeur wanneer die ANC alles verwoes het en die woede van armoede losbars? Daarteenoor, is die kundige mense wat nog enigsins die verskil sou kon maak, besig om teen ʼn ongekende tempo die land te verlaat.

Oor tyd heen is almal dalk al so gekondisioneer om maar gelate saam met die stroom te vloei, sonder om ons enigsins te steur aan die bruisende waterval wat net om die volgende draai gereed is om almal mee te sleur oor die gapende afgrond van malende water.

Daar kan deur die “slim mense” seker baie redes opgediep word oor hoe ons wêreld in so ʼn relatief kort tydjie so drasties kon verander. Sonder om te ver te soek, word daar vinnig tot die besef gekom dat die ANC se beleidsomgewing die kern is van elke stukkie mislukking wat daagliks net al hoe groter word.

Keer terug na die kultuuropdrag

Nuwe waardes wat gereeld verander en aanpas soos wat dit die mens behaag, het die norm geword.

Die tradisionele driehoek tussen huisgesin, kerk en skool waar dieselfde waardes gedeel en ingeskerp was, het sodanig vervaag dat dit vandag feitlik onmoontlik is om die sement wat ons as volk gebind het, naamlik die begrip Christelik-nasionaal, enigsins te kan bespeur. Die saambindende en onderskeidende waardes wat volkere gedefinieer het, is vandag grootliks in die drein afgespoel. Dit is inderdaad die beplande ANC-strategie om dit te bereik.

Ongeveer 30 jaar gelede, tydens ʼn besoek aan Europa, het die swak kerkbywoning ʼn mens geruk. Dit is soos iemand in die groep gemeld het dat mense amper net kerk toe gaan indien hulle met iets gegooi word, naamlik water vir die doop, konfetti vir die huwelik en grond vir die begrafnis. Die tendens het ons land ook getref en daar word ervaar dat Christus grootliks uit die middelpunt van die samelewing verwyder is en dat die mens homself daar geplaas het!

Om die kultuuropdrag vanuit die Woord uit te leef, deur tot eer van God te leef en werk, is vervang met vir die genot van die mens. Die Bybel se konteks word al hoe meer aangepas om die mens gelukkig te hou, in plaas daarvan dat ons 100% die verordeninge, soos uiteengesit, nastreef.

Die dilemma van sosiale netwerke

Mensgerigte planne, grootliks gebaseer op wat “hulle” op die sosiale netwerke gedeel het, is vandag blykbaar die geloofwaardigste inligtingsbron. Dit het die norm geword en nou het sosiale netwerke vir elke persoon ʼn platform gegee waarop al hierdie oortuigings uitgedra word. Die hartseer is verder dat dit blyk of iewers iets van ʼn volwasse en sinvolle debat om ʼn saak te bespreek heel verlore gegaan het. Nou word daar in baie gevalle gefokus om eerder die ander mens te diskrediteer en in baie gevalle met ʼn taalgebruik wat gewis nie ʼn trotse norm mag word nie.

By herhaling moet dit beklemtoon word dat gemeenskappe wat dieselfde kulturele waardes deel, al hoe meer sal moet hande vat en self ʼn toekoms skep. Om dit aan die ANC se verwronge idee van hoe die samelewingsorde gerangskik moet word oor te laat, is fataal. Dit verloën inderwaarheid die mense wat daardie denkrigting bevorder om volgens Bybelse norme vir die toekoms te bou.

Dit is gewoon net nie aanvaarbaar dat die waardes wat die ANC daagliks uitdra en wat ons in die praktyk ervaar, op enige wyse, die norm kan word nie. Die resultate of simptome van sy beleid absorbeer ons denke en noodsaak ons om dan die simptome te “bestuur”.

Solank die oorsaak of bron van hierdie probleme steeds voortstu om aanmekaar nuwe resultate of simptome te genereer, sal daar nie ʼn uitkoms vir enigiemand geskep kan word nie.

Laat ons die praktyke wat ons ervaar indringend vanuit ons begronding evalueer en daarvolgens planne maak om die toekoms aan te pak − met die doel om ons kultuuropdrag uit te leef.