Trump en die vals dossier

Robert Mueller (Foto: Wikipedia)

Senior advokaat Robert Mueller het op 22 Maart vanjaar sy twee jaar ondersoek na Russiese inmenging by die Amerikaanse presidentsverkiesing in 2016 voltooi en bevind dat daar geen gronde vir sameswering tussen Trump en Rusland was om sodoende die verkiesing in Trump se guns te laat swaai nie. Ten opsigte van regsverydeling was hy egter vaag en het geweier om ’n uitspraak te lewer.

Na regte was dit growwe pligsversuim, in ag genome dat dit Mueller twee jaar geneem het om tot hierdie gevolgtrekking te kom. Dit nadat hy 199 klagtes teen 34 mense en drie maatskappye gelê het, 2 800 dagvaardings en 500 lasbriewe vir huisdeursoeking uitgereik het, en onderhoude met ongeveer 500 getuies gevoer het – die hele petalje ten koste van sowat R512,17 m (ongeveer $35 m).

Die Demokrate en anti-Trump-media wat tot nou toe daarvan oortuig was dat Mueller die regte man vir hierdie taak was, het geglo dat hy die uitkoms wat hulle graag wou hê, sou lewer. Senator Chuck Schumer het gereken “Mueller is die regte man vir die taak” en kongreslid Adam Schiff het Mueller ’n “soliede keuse” genoem. Maar die uitkoms was nie na wense nie en hulle het ʼn volskaalse oorlog teen Trump verklaar, gebaseer op dwarsboming en hierdeur is die doelpale geskuif van sameswering, na regsverydeling en later na vervolging.

Teleurgesteld deur die gevolgtrekking van die verslag het hulle heeltemal van standpunt verander. Wat erger is, is dat die nuutaangestelde prokureur-generaal, William Barr, wat die verslag hersien en opgesom het, Mueller se bevindinge bevestig het en dit binne ʼn rekordtyd bekendgestel het, meteens die no. 1-vyand geword het.

Mueller was glad nie gelukkig met die manier waarop die media hierdie verslag geïnterpreteer het nie en het onmiddellik ʼn brief aan Barr gestuur waarin hy sy ontevredenheid uitspreek het. Hy het egter die inhoud daarvan vooraf laat uitlek om te impliseer dat Barr die verslag verdraai het – dié truuk was soos ’n jakkals in die hoenderhok en het die hoofspelers in hierdie petalje gediskrediteer. Nodeloos om te sê dat dit Barr woedend gemaak het. Hy het sy opsomming aan Mueller voorgelê, wat dit hierdie keer bevestig het voordat hy dit openbaar gemaak het. Geen mens weet waarom Mueller hierdie brief uit die bloute gestuur het nie.

Die Demokrate, nou vuur en vlam om die aanklag op te volg, het die aandag verskuif na die ontwykende senior advokaat se skielike openbare verskyning op 28 Mei, en beweer dat hy Trump nie aandadig aan dwarsboming kon vind nie, aangesien die regshulpraad (Office of Legal Counsel [OLC]) nie toelaat dat ’n dienende president aangekla mag word nie. Met ander woorde, as dit nie vir die regshulpraad was nie, sou hulle Trump aangekla het. Nadat hierdie bom gebars het, het hy aangekondig dat sy kantoor gesluit is en dat hy nie vir enige vrae beskikbaar sal wees nie (aangesien die kongres hom wou ondervra) en dat hy by sy verslag volstaan.

As daar ooit ʼn groot teenstrydigheid was, was dit hierdie uitlating van hom. Teen hierdie tyd was Mueller die liefling van die Demokrate en die media, wat nou vasberade was om ’n aanklag teen Trump aanhangig te maak. Om die waarheid te sê, Mueller het dit duidelik gestel dat hy ten gunste van ʼn aanklag was, maar dat hy vasberade was om nie voor die kongres te verskyn om op hul vrae te antwoord nie. Toe Barr Mueller oor hierdie bisarre verskyning gekonfronteer het, het hulle ’n gesamentlike verklaring uitgereik dat Mueller se bevindinge van die verslag korrek is.

Die hoogs gerespekteerde Barr, wat deur ʼn oorweldigende mosie van vertroue deur die kongres aangestel is, het nou die teiken van skandalige aanvalle geword. Die politiek van persoonlike vernietiging is nou in volle swang.

Barr was egter onaangeraak deur hierdie smeertaktiek en het besluit om agter die waarheid van die vals dossier, wat deur die Hillary Clinton-veldtog befonds is en wat die Mueller-ondersoek van stapel gestuur het, te kom. Dit lyk asof die werklike sameswering om hierdie smerige sage af te vuur, tussen die FBI, Clinton se veldtog en die rol van gewerfde buitelandse spioene was.

Mark Levin, radio- en TV-aanbieder, het die Mueller-verslag van 400 bladsye afgekraak as niks meer as ’n meningstuk wat as aanklag gedien het nie en spesifiek aan die Demokrate en die Trump-hatende media gerig was.

In Levin se opinie het Mueller se bevindinge nie ’n “spesiale ondersoek” gewaarborg nie, omdat hy a) nêrens vermeld dat hy bewyse vir grondige redes vir ’n misdaad gevind het nie; b) Trump en ander nie oor regsverydeling uitgevra het nie; en c) die beslissing/besluit van regsverydeling aan die prokureur-generaal oorgelaat het omdat daar geen misdaad, geen grondige rede vir misdaad en geen saak was nie. Wat erger is, is dat Mueller geen respek getoon het vir Trump se regte vir geregtigheid, ’n jurieverhoor en die feit dat hy onskuldig is totdat hy skuldig bevind word, nie.

Prof. Alan Dershowitz, professor in die regte aan die Harvard-universiteit en ʼn Demokraat, was diep geskok deur Mueller se onverwagte perskonferensie en het hom sterk veroordeel: “He went beyond the conclusion of his report and gave a political gift to Democrats in Congress who are seeking to institute impeachment proceedings against President Trump. By implying that President Trump might have committed obstruction of justice, Mueller effectively invited Democrats to institute impeachment proceedings. Obstruction of justice is a ‘high crime and misdemeanor’ which, under the Constitution, authorizes impeachment and removal of the president.

“By putting his thumb, indeed his elbow, on the scale of justice in favor of impeachment based on obstruction of justice, Mueller has revealed his partisan bias. He also has distorted the critical role of a prosecutor in our justice system.

“Remember that federal investigations by prosecutors, including special counsels, are by their very nature one sided. They hear only evidence of guilt and not exculpatory evidence. Their witnesses are not subject to the adversarial process. There is no cross-examination. The evidence is taken in secret behind the closed doors of a grand jury. For that very reason, prosecutors can only conclude whether there is sufficient evidence to commence a prosecution. They are not in a position to decide whether the subject of the investigation is guilty or is innocent of any crimes.

“That determination of guilt or innocence requires a full adversarial trial with a zealous defense attorney, vigorous cross examination, exclusionary rules of evidence, and other due process safeguards. Such safeguards were not present in this investigation, and so the suggestion by Mueller that Trump might well be guilty deserves no credence.

“No prosecutor should ever say or do anything for the purpose of helping one party or the other.

“I cannot imagine a plausible reason why Mueller went beyond his report and gratuitously suggested that President Trump might be guilty, except to help Democrats in Congress and to encourage impeachment talk and action.”

Intussen is Barr met verskeie ondersoeke besig, die eerste daarvan ongeverifieerde lasbriewe en die vals dossier wat deur die Clinton-veldtog en Demokratiese nasionale komitee befonds is en wat, volgens Trump, bloot ʼn heksejag en ʼn poging tot ʼn staatsgreep was.

Nodeloos om by te voeg dat Washington DC soetjies trap en dat die inwoners rusteloos is.