Alles vir die sleutelwoord "Chris Chameleon"

“Elke ouer kan waarskynlik getuig dat die blote feit dat hulle hul jeug oorleef het, ʼn soort wonderwerk is. Maar wanneer dit by ʼn man se dogtertjie kom … ek wil haar koester, beskerm, begelei …”

“Wat is dit, Lente?” vra ek, slegs effe belangstellend van agter my werkstafel. “Dorman! Daar’s ʼn dorman, pappa!”

“Ek flik stom, starend soos ʼn geoutomatiseerde idioot deur die kanale. Niks bind nie, niks boei nie, dis ʼn saai fees waarvan die oes oorrype verstarring is.”

“En so het ons saam besluit dat ons, sover dit ons spruit betref, nooit daarna gaan streef om die dinge te gee wat ons so graag wou hê maar nie gehad het nie.”

“Na wat vir my na meer as twee minute voel, sien ek dit met my eie oë …”

“Ek kom nie eens verby die eerste sin nie. Hy wil eenvoudig nie luister nie, hy val my in die rede, berispe my as ek wil deurdruk en dreig later met ernstiger gevolge as ek hardnekkig my sê probeer inkry …”

“Maar, het jy nog iets om te sê?” Conrad leun agteroor in sy sitplek aan die tafeltjie waarby ons gepeusel het voor die vertoning, skynbaar onbewus van die trefkrag van sy stelling, skryf Chris Chameleon.

My nuuskierigheid noop my toe tot ʼn oproep na een van Suid-Afrika se groot vragmotorvervoermaatskappye, met die versoek om twee dae saam te ry vir lewenservaring, skryf Chris Chameleon.

Vandag is dit anders; kennis is grotendeels van sy angel ontneem deur die inligtingsrewolusie. Want ons lewe nou in ʼn tyd waar kennis oor absoluut alles binne ʼn ommesientjie in die palm van jou hand beskikbaar is, skryf Chris Chameleon.

“Hoe ouer ʼn mens raak hoe moeiliker word dit om sterk vriendskappe te smee. Die aanvanklike ontmaskering wat met onskuldige gemak onder kinders die fondasies lê vir ʼn lewenslange vriendskappe, word met die jare moeiliker.”